Het thema van de TEDx die door de RU in deze wederom roerige week georganiseerd was in verband met haar lustrum, was gewijd aan vertrouwen.
Vertrouwen in de (steeds verder gedigitaliseerde) maatschappij, de wetenschap, de politiek, de gezondheidszorg, de rechtspraak, elkaar en ..... jezelf. En ook het verlies daarvan in de huidige tijd en de eventuele bouwstenen om die opnieuw op te bouwen en vorm te geven.
Ruim twintig mensen van binnen en buiten de universiteit waren uitgenodigd om hierover te spreken. Wetenschappers, journalisten en studenten. Allemaal praatjes van een minuut of acht, sommige inspirerender dan andere, maar over het algemeen inspirerend. En tussendoor was er muziek, een goochelshow, een live cartoonist en .... enkele beroemde filmpjes uit het rijke TED-archief. Door één van die filmpjes hebben we toch maar mooi de basisbeginselen van het Chinees geleerd. Ni hao! Het vertrouwen om deze ingewikkelde taal ooit eens te leren is hierdoor bij de toehoorders enorm toegenomen. Kijk, zo werkt dat.
En het spektakel begon mooi! Met een toespraak van Desmund Tutu. Die zou mij elke ochtend wel even toe mogen spreken met z'n warme, vertrouwenwekkende woorden en humor. En de lezing daarop van 'onze' Marc Slors was ook indrukwekkend. Vooral het verhaal van het uitlenen van zijn laptop aan zijn zoon, die hem bij teruggave prompt uit z'n handen liet vallen met als gevolg dat-ie onherstelbaar beschadigd was, deed het goed bij het publiek. En dan met name natuurlijk de opmerking op het eind dat hij hem zijn nieuw aangeschafte meteen wéér zou uitlenen. Kijk, dat is vertrouwen. Daar komt de wereld verder mee.
Wat als rode draad door alle lezingen liep, was dat - misschien verbazingwekkend, maar waar - kwetsbaar durven zijn en risico's durven nemen de basis voor vertrouwen zijn, of er in ieder geval onlosmakelijk meer verbonden zijn, of misschien toch het vruchtbare gevolg ervan zijn. En dat het tegenovergestelde van vertrouwen niet wantrouwen, maar cynisme is. Want met wantrouwen is er nog dialoog mogelijk, met cynisme niet meer. Cynisme is dodelijk. En dat laatste geldt ook voor angst- en controlecultuur.
De beste remedie daartegen is contact en het liefst écht contact, voelen wat een ander voelt of waar-ie heen wil, zelfs zonder woorden, net als in een dans. Kimberley Schelle, RU-studente, pleitte dan ook om een dansleraar aan te stellen op de universiteit, gewoon om dit mechanisme aan te leren. Dat vond ik een mooie gedachte.
Sowieso vond ik de studenten erg goed spreken. Met name Niek Janssen vond ik een uitstekende spreker met een uitmuntend verhaal (over het al dan niet geloven van de verteller, opgehangen aan de mythe van Orpheus en Eurydike). Misschien eigenlijk wel de beste spreker van de dag. Als we het dan toch over vertrouwen hebben: dát boezemt nou vertrouwen in, dat 'de jeugd' zo excelleert. Misschien dat het uiteindelijk nog goed komt met de wereld en zo, denk je op zo'n moment.
Maar ook Robbert Dijkgraaf, hoeder en opvoeder van de jeugd, had een uitstekend praatje. Over vertrouwen in de wetenschap dat (tegenwoordig meer dan ooit) verdíend moet worden, maar het zeker verdient. Een prachtige afsluiting met een prachtige man, die zijn eredoctoraat zelf meer dan verdiend heeft.
Bekijk hier alle video's en lees hier alle liveblogs van de TEDx RadoudU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten