Er was een tijd dat wij onze kinderen nog van alles konden leren: leren eten, leren lopen, leren praten. Maar het tij begint te keren. Tegenwoordig leiden onze kinderen ons door ondoorzichtige metrosystemen naar de juiste bezienswaardigheden en vooral..... winkels!
Van tevoren hebben ze namelijk via internet al opgezocht welke winkels er aanwezig zijn in de stad die we willen bezoeken. Dit keer waren de Primark en de Hollister aan de beurt, want we gingen een bezoek brengen aan Londen.
De Oxford Street en de Regent Street, die moesten we hebben. Beide bereikbaar via metrostation Marble Arch, dat nog best ver van het British Museum, de dichtstbijzijnde culturele activiteit, verwijderd is.
Eerst naar de Primark dan, een winkel waar ik zelf nog nooit ben geweest (en eigenlijk ook nooit meer wens te komen). De kleding die ze daar verkopen is behoorlijk hip, maar desalniettemin megagoedkoop. Vandaar dat iedereen daar, zonder ook maar één blik op het prijskaartje te werpen, zijn aldaar verkregen tas propvol met kleding stopt. En ja, ook mijn dochter. Mijn zoon hield het (dat spreekt voor hem) na drie minuten al voor gezien en voegde zich bij zijn vader die zich bij de andere mannen op de bankjes voor de Primark hadden geposteerd en elkaar meewarig aankeken. En ik, ongelukkige, liep daar in die winkel, of beter gezegd gekkenhuis, met stijgende verbazing achter mijn dochter aan.
Passen in de Primark is een onmogelijke opgave, want er staat werkelijk een muur van vrouwen voor de paskamers. Nee, meteen afrekenen en thuis maar zien wat je nou eigenlijk aangeschaft hebt, dat is een veel beter plan. Hoewel....
Er zijn tien kassa's en er staat een enorme slang vrouwen voor. Vóór de rij met kassa's staat een man wiens taak is de kooplustige vrouwen op tijd naar de juiste kassa te dirigeren. Ik zal elke vergelijking met nazi-Duitsland mijden, maar geen van de vrouwen durfde de bevelen van de man te negeren. Die kassa en wel nú!
Na even bijgekomen te zijn in een Pret, een verademing van een biologische lunchroom, wachtte ons het volgende avontuur: de Hollister, een modieuze kakwinkel die zich als sportieve surfwinkel afficheert. In tegenstelling tot de Primark was het hier aangenaam rustig en lux. De winkel was zwoel en rook heerlijk. Tegen de muren stonden schermen met ruisende golven. Overal hingen kroonluchters en stonden planten en gemakkelijke fauteuils. Alle kleding was op kleur gesorteerd en er lag geen stapeltje, wat zeg ik, geen kledingstuk scheef. Om dat zo te houden was er veel personeel aanwezig. Gelukkig niet in korte broek en ontbloot bovenlijf, zoals ze ook wel eens net als de Abercrombie klanten proberen te lokken, maar wel netjes en sportief geklede jonge, goed uitziende jongens en meisjes.
Hier wilde mijn zoon zijn al maanden opgespaarde kleedgeld uitgeven. Helaas voor hem zou hij voor een vest dat bij de H en M 20 euro kost, 60 euro moeten neertellen. Maar dat deerde hem niets, hij kocht er ook nog een paar T-shirts bij. Allemaal voorzien van de Hollistervogel. Mijn dochter was verstandiger, zij kocht er alleen een hemdje.
En wij? Wij waren nog verstandiger, wij kochten er niets. Maar waren wel een ervaring rijker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten