Af en toe moet je iets klassieks doen. Naar de Matthäuspassion in Naarden gaan bijvoorbeeld.
Zondag was het dan zo ver. En het was fantastisch. Drie uur lang op uitnodiging van je tante de zuiverste muziek je oren laten strelen en wel door de instrumenten waarvoor de muziek geschreven is door Bach. Een prachtig ingehouden spektakel. En een beleefd publiek, dat na afloop niet eens applaudisseerde voor de muzikanten, de solisten en het koor. Want zo hoort dat, het is geen concert, maar kerkgezang; voor een mooie preek ga je ook niet klappen per slot van rekening.
Aangezien we niet heel vroeg geboekt hadden, hadden we niet de beste, maar zeker niet de slechtste plaats. We zaten achter het koor, we keken uit op een getralied houten hek dat ons scheidde van de ruggen van het koor en de musici. Een interessant perspectief. De voorkant van het geheel konden we volgen via schermen.
Een verrekijker was niet nodig dus, al had ik er wel een bij me. Om gratis te kunnen reizen dan. Het viel me op dat er relatief veel Aziatische violisten waren. Eén vrouw had zelfs wat weg van Yoko Ono. Erbarme dich....
Het verhaal mag dan wel over lijden gaan, wij hebben er niet onder geleden, want wij waren goed voorbereid; er was namelijk verzocht door de organisatie om eigen eten en drinken voor in de pauze mee te nemen. Dus wij zaten met een stevig overlevingspakket, waarvan het belangrijkste bestanddeel een thermoskan gevuld met Glühwein was, in die kerk, die steeds mooier werd.
tekst met vertaling en toelichting
restauranttip
Matthäuspassion voor jongeren:
2 opmerkingen:
Ach, Naarden revisited! Stadje in vesting. Stadje met Fagel restaurant, grote, erg grote zonnenbrillen en beurzen. Het arsenaal.
En een keer per jaar: erbarme dich!
En dat draagt allemaal bij tot een mooie dag!
Een reactie posten