Originele contactadvertentie

 

Bij Abraham Sjaak bij ons tegenover. Vermoedelijk gemaakt door zijn kinderen. Wie durft?



Dames,

Deze Abraham heet Sjaak

Is in de haak

Sport vaak dus....

Wanneer is het weer

Echt raak?

 

Even het hele plaatje (de contactadvertentie staat rechtsonder):

 

 



Purple mood

Wist je dat paars zowel rustgevend als activerend is? En grijs ook? Nou, bij Innofun in Breda weet men dat ieder geval! Vandaar dat over het hele innolab een paarse gloed hangt; alleen dat al maakt de sfeer daar apart, een beetje grotachtig futuristisch. En dat terwijl het lab in een saaiig kantoorgebouw in een saaiige omgeving ligt.

Afgelopen maandag hadden we een afspraak in het paarse e-lab van Innofun. En we hebben daar een mooie proeftuin gezien van hoe het onderwijs anders en hipper kan. Persoonlijk, aangenaam en verrassend goed. Een uitleg met behulp van een enorm smartbord, lui gezeten op een heerlijke paarse bank, terwijl er ondertussen vanaf het plafond allerlei feiten over sociale media op de grond geprojecteerd werden. En daarna een activerende opdracht waarbij we lekker met stiften op de schuifwanden mochten schrijven.

Vervolgens een filmpjessessie met opvattingen van  jongeren en bejaarden over smartphones en tablets in een andere purple room met fantastische witte ronde rijfauteuils. En ja, meneer Strubbe kwam ook langs als specialist van de gouwe nieuwe.

En alsof dat allemaal nog niet genoeg was, mochten we daarna het heilige der heilige betreden: de paarse zaal met een state of the art touchtable met mooie activerende software. We mochten een filmpje uitkiezen en tijdens het afspelen met behulp van paarse knoppen drukken op de kritieke momenten van het filmpje; deze fragmenten werden opgeslagen en lagen voor ons op de table, die toch het meest op een enorme smartphone lijkt, geprojecteerd. Nu konden we van alles met de fragmentjes doen: verschuiven, vergroten, afspelen, verwijderen en vooral: erover discussiëren. Onze gastheer vertelde dat dit soort tafels bijvoorbeeld gebruikt worden om sportwedstrijden achteraf met een team te analyseren. Handig voor de NAC-spelers en trainers van het nabijgelegen stadion!

Tijd om terug te keren naar het middengedeelte met de paarse bank en projecties op grond en muur. Ja, want op de muur worden ook voortdurend dingen geprojecteerd en wel twitterberichten met verwijzingen naar innofun.

Onze gastheer legde ons geduldig uit dat het soort van vernieuwing van onderwijs dat zij in deze proeftuin voorstaan niet in een keer gerealiseerd kan worden, maar wel absoluut noodzakelijk is, wil men de jeugd werkelijk blijven boeien. En het hoeft in principe niet duur te zijn, omdat er allerlei gratis tools op het net te vinden zijn die de leerlingen/ studenten prima kunnen boeien, bij de les te laten blijven en aan te zetten actief mee te doen. Flipping the classroom!

Voorbeelden te over:
Socrative (een online stemkastjestool)
Quizlet (een kwisjesprogramma)
Go animate (een laagdrempelig animatiefilmpjesproductietool)
Glogster (een tool om eenvoudig posters mee te maken)
Mediawiki (een webapplicatie waarmee je een website kunt bouwen volgens de wikitechniek)
LinkedIn (discussielijst) (een manier om een online discussie te voeren)

En of we ons verwend voelden? Zeker, want we kregen na afloop heel attent voor in de trein een lekker flesje met PAARS drinken mee naar huis. Net een verjaardagsfeestje!

De NVB draait door!

Matthijs van Nieuwkerk zou ervan gesmuld hebben, de lijst met sprekers op het NVB-congres voor te lezen:

Lee Rainie
Alexander Klöpping
Hans van Keken
Michelynn McKnight
Redmond O'Hanlon
André Kuipers
Murth Mossel
Vincent Icke
Dominique Engers

Maar helaas, Matthijs was er niet en gelukkig, het programma duurde iets langer dan de gemiddelde DWDD-aflevering. En we hadden Liesbeth Staats (dochter van een bibliothecaris) al als presentratrice.
Waarom trouwens zo veel en zulke bekende gasten? Want dat is lang niet elk jaar zo. Maar dit jaar bestond de vereniging 100 jaar en dus mocht er uitgepakt worden! En wij (800 bibliothecarissen waarvan 30 uit Nijmegen) mochten meegenieten van deze heerlijke dag.

Het begon al met een zinderende busreis naar het Beatrixtheater, vervolgens propten we ons vol met koffie en gebak om ons daarna in het rode pluche neer te vlijen.

En Lee Rainie (qua stem leek hij een beetje op Woody Allen en David Sedaris) begon te vertellen over het Pewinstituut, de veranderingen in informatiestromen, de zin en onzin ('my children feel the moral duty to share every meal') van social media, de info-snackende mens, de publicerende mens, de broadband impact en vooral de toename van amateurs op het net. Troostrijk voor de informatiespecialisten: 'everyone has opinions, but the librarians have the facts'! Maar we moeten ons wel heel goed afvragen waartoe we eigenlijk hier op aarde zijn (kennis, niet alleen boeken) en dat op eigentijdse wijze uitdragen. Niet te verlegen en linken naar zaken waar anderen beter in zijn!

Na dit prachtige en opzwepende betoog was het de beurt aan Alexander Klöpping om ons te verrassen met zijn pitch. Helaas, helaas was hij wat grieperig, maar dat weerhield hem er niet van om met een wat zwaardere stem dan normaal - sommige mensen zouden dat volgens hem best prettig vinden - de enorme impact van zelfs de kleinste winst op snelheid van computers (eerst door kortere kabels, maar tegenwoordig meer en meer door verbeteringen van algoritmen; informatiespecialisten zouden hier een rol in kunnen spelen (ehhh, daar had hij vast mij niet bij in gedachten....).

Daarna kregen we van H@ns van Keken uitleg over de boeiende ontstaansgeschiedenis van het apenstaartje; dat schijnt oorspronkelijk een term uit de boekhouding geweest te zijn (at was ooit de afkorting van 'at the cost of') en nog vroeger in Zuideuropese landen een inhoudsmaat. In oudhollandse geschriften wil het apenstaartje nog wel eens voorkomen als afkorting voor 'anno domini'.
Interessant zijn overigens ook de benamingen voor het apenstaartje in het buitenland: Duitsers noemen het bijvoorbeeld Klammeraffe ('vastklammpende aap', scheldwoord voor kantoormannetje of pennenlikker) en de Denen noemen het grishale (varkensstaart).

En kijk, daar kwam Klöpping ons nog een keer lekker doorzagen over algoritmes, misschien zelfs onze concurrenten, want die kunnen pas informatie op maat maken!

Hup en nu weer tijd voor wat Amerikaans: madam Michelynn McKnight, van wie ik me vooral de woorden agile, en know show tell herinner. 'Do we need to wait to be asked?' Natuurlijk niet, we moeten de paraplu geven vóórdat het gaat regenen, niet op het moment dat het al regent. Geen nieuwe spoorwegen aanleggen zonder te vragen waar de mensen naar toe willen reizen. We moeten ons er bewust van zijn dat de informatiebehoeften veranderen en de mensen tijd besparen waar mogelijk, uitdragen waar we voor zijn.
Know, show, tell! Hallelujah!

En na dit wervelende praatje bleven we in het Engelstalige gebied met Redmond O'Hanlon, die rechtstreeks uit de negentiende eeuw leek te zijn gestapt met z'n koffertje met oude boeken en verrekijker. Wat hij te vertellen had, kun je hier nalezen. Best aandoenlijk. Hij pleitte voor meer zuurstof en betere airconditioning in de bibliotheken.

Na de pauze van maar liefst twee uur kwam hij dan eindelijk aan de beurt, de man waar velen voor gekomen waren: André Kuipers. Het schijnt dat je in de pauze met hem op de foto mocht (waarom stuitte ik toch op zo veel bekenden, ik had ook met hem op de foto gewild!), maar zo van een afstandje was hij ook leuk. Mooie verhalen, foto's en filmpjes over zijn avonturen in de ruimte. Wat vooral indrukwekkend was, was de voorbereiding op de ruimtevlucht. Niet om jaloers op te worden dat gereis, getrain en geleer (van bijvoorbeeld Russische technische afkortingen). En als je denkt dat ze in de meest supersonische lokalen leskregen, dan heb je het mis: gewone, ouderwetse leslokalen! Maar gelukkig wel een prachtige virtuele bibliotheek aan boord en via het apenstaartje perfecte verbinding met de aarde.

En na wat formele onderdelen (het uitreiken van het predicaat koninklijk door de commissaris van de koningin en de infobattle) mocht er eindelijk gelachen worden en wel met de Surinaamse Murth Mossel, die eerst niet durfde te komen, omdat hij nog wat boetes bij de bibliotheek had openstaan. De zaal kreeg klappen toen hij het over het suffe imago van de bibliothecarissen had ('jullie hebben echt een ssssttt-imago'), maar werd later weer getroost door de opmerking dat wij voor een heleboel mensen de André Kuipersen van de wereld zijn. Zo!
En daarna volgden nog wat grapjes over de Surinaamse eet- en deelcultuur.
Mossel had eigenlijk bioloog willen worden en kwam vroeger dus vaak in de bibliotheek en wel voornamelijk bij rubriek 500. Nou, daar kreeg hij de handen wel voor op elkaar. Vooral met betrekking tot het feit dat hij dat nummer kende dan toch tenminste.

Hierna volgde een prijsuitreiking en daarna een lezing met impact door Vincent Icke. Een voltreffer van een lezing over het verband tussen schoonheid, koinofilie (de voorkeur voor het gemiddelde), waarheid, kennis, kunst, schok en slagkracht. En als uitsmijter een aanval op het beauty is truth, truth is beauty van Keats. Want waarheid is vaak niet mooi en al helemaal niet populair.

Op het laatst werd de dag treffend samengevat door de heerlijk scherpe sneldichteres Dominique Engers. Tijd voor borrel, hollen naar de bus (want oei, wat liep het uit) en al zingend (hoewel, daar waren we eigenlijk te moe voor) naar huis. Bommel en de i-padden lezen.

En voor wie er niet genoeg van kan krijgen, hier nog een verslag. En hier.



Romeinenmeeting

Netwerken, dat deden ze bij de Romeinen ook al - bovenstaande foto zou zo maar een LinkedInprofielfoto uit de oudheid kunnen zijn - dus waarom zouden de Romeinenliefhebbers van vandaag de dag dat ook niet doen?

Dat zullen de mensen van het Romeinenfestival gedacht hebben toen ze voor de eerste keer een Romeinenmeeting organiseerden. Maar dat was nog in het achterafzaaltje dat meer op een plaatselijke damclub dan op een netwerklocatie leek. Dat moet beter kunnen, bedachten ze.

En ziehier het resultaat: een heuse grote, drukbezochte Romeinenmeeting in museum het Valkhof met boekpresentatie, lezing, elevator pitches en al. Tja, en bij zo'n vernieuwde aanpak hoort ook een nieuwe naam! En die werd zondag dan ook meteen onthuld: RomeinenNU. En de nieuwe vereniging (oftewel oude vereniging in een nieuw jasje) gaat zich naast met het Romeinenfestival dat eens in de twee jaar georganiseerd wordt ook bezighouden met een verbindende en promotionele rol voor allerlei Romeinse initiatieven in het hele land. En dat die er in groten getale zijn en soms in elkaars verlengde liggen, was wel te zien aan de flitspresentaties:

Limes op de kaart (door Arlette van Vliet)
vici.orghttp://vici.org/ (door René Voorburg)
Romeinen. Kleding uit de Romeinse tijd in Noordwest-Europa (door Stef Verstraten)
Romeins schip Liburna (door Alieke van Bockel)
Archeologisch Belevingspark Noviolocus (door Robert Wimmers)
Kops Plateau (door Frits Bevort)
ALA Batavorum (door Jurjen Draaisma)
Het houten Zwaard (door Marc Sanders)
Limissie (door Antje Grolleman)

En nadat een aantal van de gasten en Nijmeegse archeologen in situ bij een Romeins object dat hem het meest aan het hart lag een kleine presentatie had gehouden, was het tijd voor de netwerkborrel. Met Romeinse hapjes. Nobilitas cogit...

LOOWI

Mijn collega Harrie vroeg me of ik zijn plaats naar het Loowi-overleg wilde gaan. Ja hoor, maar wat is het eigenlijk? Het bleek te gaan om het Landelijk Overleg Onderwijs Wetenschappelijke Informatie. Nou, wat graag een keertje, zei mijn onderwijshart! Temeer omdat ik de volgende dag mijn eerste instructie in informatievaardigheden moest geven.

Dus ik naar Rotterdam, waar de themadag didactiek van het Loowi zou plaatsvinden. Na een inleiding en workshop ('crash course') didactiek door Angelique van het Kaar volgden een paar interessante presentaties over de do's en don'ts bij het gebruik van prezi, het gebruik van libguides, het AXES-project en de vorderingen op het gebied van de UKB-werkgroep Learning Spaces.

Het was een mooie, goed georganiseerde dag met leuke kennismakingen in 'het veld'. Smaakte naar meer! Interessant was in dit verband dat de UB Rotterdam door het bestuur van de EUR vaak gevraagd wordt om cursussen te geven die mede de groepsvorming versterken en met name de Oosteuropese en Aziatische studenten moeten helpen wat uit hun schulp te kruipen. Dat laatste was bij 'onze' groep niet nodig: van huis uit al een en al enthousiastelingen en enthousiasme!

En of we later iets van de inhoud van de dag onthouden zullen hebben? Waarschijnlijk de presentatoren (en bloggers?) van de dag het meest als we de onderstaande piramide voor ogen houden!



leerpiramide van Bales

Ontploffing in Nijmegen

Vanmorgen werd Nijmegen en omgeving rond de klok van zeven nogal ruw gewekt. BAM! We wisten werkelijk niet wat er aan de hand was. Een straaljager, de derde wereldoorlog? Het geluid was doordringend en hield maar niet op. Het radionieuws meldde er (nog) niets over. Dus op naar twitter. Langzamerhand werd duidelijk dat de elektriciteitscentrale van Nijmegen was ontploft en de wind naar het noorden (ahum Lent dus) stond.

De druk op de ketel in de elektriciteitscentrale was iets te hoog opgelopen, dus hij moest even stoom afblazen. Nou, ik moet ook wel eens stoom afblazen, maar deze mate van heftigheid heb ik hier nog nooit mee bereikt!

Enfin, nadat we over de eerste schok heen waren, kwam de vraag of we wel naar buiten konden, omdat er misschien giftige stoffen waren vrijgekomen. Op twitter waren de meningen hierover verdeeld. Op radio en televisie (die waren inmiddels ook wakker geworden) wist men te melden dat we ramen en deuren gesloten moesten houden en even later dat we toch naar buiten konden. Door de schoorsteen dan soms? Beetje vreemd.

Ondertussen waren de kinderen niet meer te houden, die wilden naar school (lees: dichter bij de ramp komen). En langzaam maar zeker sijpelden er op twitter berichten door dat de kinderen van de meest voorzichtige ouders naar school mochten. Okay, de onze dus ook maar....

Een paar minuten nadat ik ze naar buiten had laten gaan en snel de deur weer dicht had gedaan, kwam mijn zoon met een wit gezicht terug. O nee! Ik had hem nooit moeten laten gaan! Wat is er aan de hand? 'O, boek vergeten voor Frans en gisteren ook al, dus dat durf ik niet nog een keer'.

Alles weer bij het oude. Gelukkig maar.

Boerderij op rolletjes

Stel je bent een weervrouw en je moet verhuizen omdat er een derde brug over de rivier van je woonplaats moet komen. Nou, dan neem je toch je huis mee! Je hebt er immers zo veel tijd in gestopt om het ding te verbouwen.....

En zo gebeurde het dat Lent weer eens een topdag kon beleven; een boerderij zien langsrijden gebeurt je niet elke dag!