Daarna hebben we ons ter compensatie door Jezus laten omhelzen (en meer) en hebben daar nog even rustig met wat mensen over nagepraat; een wedergeboorte moet gevierd worden, nietwaar?
En donderdag was het (hoewel het voorafgaande absoluut niet onderschat moet worden) echte hoogtepunt: het optreden van Ellen ten Damme op Habana: in onze achtertuin dus. En het was een prachtig, intiem en wervelend concert. Ten Damme was alleen, maar ze wist de zaal te betoveren, te verleiden, te vermaken, aan het lachen te maken; ze was engelachtig en vamp tegelijkertijd en kon er duidelijk zelf ook geen genoeg van krijgen, vooral niet toen Sven Ratzke haar kwam vergezellen voor een paar uitzinnige duets. En daarna wilde ze - om in Duitse sferen te blijven - nog best een Nina Hagenstuk en het ongecensureerde platgefickt ten gehore brengen. Wat mij betreft mag ze volgend jaar weer komen!
Fotoverslag van het concert bij 3 voor 12
Geen opmerkingen:
Een reactie posten