zondag 2 mei 2010
Open
Ik weet nog goed hoe ik in mijn studentenkamer op mijn kleine teeveetje samen met mijn man (toen nog mijn vriendje) de wedstrijd Agassi - Chang op Roland Garros aan het kijken was. Ik had nooit verwacht dat ik het ooit nog eens spannend zou vinden een tenniswedstrijd uit te kijken, maar een wedstrijd met Agassi, ja, dat was natuurlijk een ander verhaal. Hij was stoer, mooi en apart, een soort rockster onder de - over het algemeen saaie - tennissers. Mijn man had 'm natuurlijk eerder ontdekt dan ik, deels omdat hij veel meer een sportliefhebber is dan ik en deels omdat Agassi een Iraanse vader heeft, wat hem voor hem tot een soort landgenoot maakt.
Mede daarom was hij ook zo blij dat ik hem de autobiografie van Agassi, het boek 'Open' voor z'n verjaardag cadeau deed. En afgelopen week heb ik het boek zelf ook maar even gelezen. Het is een in alle opzichten sportief boek, eerlijk en open. Agassi is open over zichzelf, zijn twijfels, zijn in zijn ogen fantastische begeleidingsteam (ikzelf vond Brad Guilbert overigens altijd maar een patser en dat gevoel is niet helamaal weggenomen door het boek), zijn drugsgebruik, zijn relatie met Brook Shields, zijn bewondering voor en huwelijk met Steffi (pardon, Stefanie) Graf, zijn latere spijt over het niet afmaken van zijn middelbare school en vooral het afbeulwerk in zijn vroege jeugd door zijn vader, wat er mede voor gezorgd heeft dat hij tennis is gaan haten en de relatie met zijn vader ook nooit perfect is geworden.
En natuurlijk ontbreken zijn liefdadigheidswerk (het oprichten van een topschool voor kinderen uit de armste wijk van Las Vegas) en zijn ontmoeting met Nelson Mandela niet.
Bijzonder open is Agassi ook over de andere beroemde tennisspelers, bijvoorbeeld zijn in zijn ogen robotachtige en zuinige eeuwige rivaal Pete Sampras, maar ook over de Nederlandse spelers Richard Kraijcek en Sjeng Schalken. Zij komen er nog wel redelijk van af, maar Boris Becker in het geheel niet; ik wist niet dat hij zo'n hekel aan hem had!
Ik zou zo zeggen: begin er niet aan, want het leest veel te lekker weg.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
En wat precies is er mis met lekker weglezen? Of maak je een grapje? Ja, dat zal het zijn ;-) Maar ik weet helaal niks van tennis, dus ik begin er inderdaad maar niet aan.
Agassi was vroeger wel een lekker ding, van de huidige tennissers weet ik nagenoeg niets. Behalve de Belgische tennisters Justine Henin en Kim Clijsters. Die volg ik wel een beetje.
'Helaal' staat (per ongeluk, door te snel schrijven in de lunchpauze) voor helemaal (en dus niet voor helaas).
@ schrijver: het was idd een grapje, een andere manier om te zeggen dat het boek als een trein leest. Dat je niets van tennis weet, hoeft volgens mij niets uit te maken, het gaat vooral over iemand die gevangen zit in de wereld die z'n vader voor hem geschapen heeft, waar hij in ieder geval ; 'helaal'niet voor gekozen heeft (zelf was hij liever iets met literatuur gaan doen of zo).
@ Reintje: dat eerste ben ik roerend met jou eens; ik volg het tennis nu ook alleen maar een beetje op afstand.
Ik heb met plezier naar het filmpje gekeken. Ook hier hebben wij altijd een soort zwak voor Agassi gehad vanwege zijn Iraanse roots (Iraanse echtgenoot in huis). Maarre, was zijn moeder ook niet Iraans? Anyway, ik denk dat ik zijn boek aanschaf voor manliefs verjaardag. Leuk cadeau idee van je!
Monique
Zeker doen, dat boek kado doen! Of zijn moeder Iraanse is, dat weet ik niet, ik dacht Amerikaanse.
Een reactie posten