Cabaret tijdens werktijd, we maken het dagelijks mee met z'n allen. Maar vandaag was er voor het caberet op ons werk een echte caberetier ingehuurd. En niet zo maar één!Freek de Jonge verzorgde vandaag de Frans Kellendonklezing voor onze Radboud Universiteit. Speciaal daarvoor was de Vereeniging afgehuurd. Normaliter is er niet zoveel belangstelling voor de jaarlijks terugkerende Frans Kellendonklezing. Maar voor Freek was er veel belangstelling, niet alleen van de genodigden, wetenschappers en ander waardevol personeel, maar ook van studenten. Daar was ook op gehoopt door de collegevoorzitter, die hoopt dat er ooit een Nobelprijswinnaar uit de gelederen van de Radboudwetenschappers zal komen. Dan moet je groots uitpakken.
De voorstelling was - zoals we van Freek gewend zijn - fenomenaal, grappig en vol stof om over na te denken. Gelukkig niet al te prekerig en wel met veel zelfspot. De thema's waren geduld, geloof en ongeloof, inhoud en vorm.
De vorm die Freek gekozen had was iets anders dan normaal: hij was gekleed in een grijs krijtstreeppak met rode schoenen (een verwijzing naar de rode schoenen die de paus droeg tijdens zijn eerste optreden als paus?) en hij las voor van papier: het was per slot van rekening een lezing. De inhoud (met name Andries Knevel moest het ontgelden) was hem de laaste weken natuurlijk aan komen waaien ('wie zou daar nou de hand in gehad hebben?').
Bekende Nederlanders ('mensen die hun lichaam ter beschikking van de media stellen') in de zaal waren - behalve zijn vrouw en de collegevoorzitter - Dries van Agt en Jan Siebelink.
Na afloop zouden we allemaal een gedrukt exemplaar van de rede krijgen, maar die was niet op tijd klaar. Freek, die een laptop bij zich had - zichtbaar op het toneel opgesteld, maar verder zonder functie - zei tegen ons, het publiek, wijzend op de laptop, 'geef me allemaal jullie e-mailadres, dan mail ik 'm jullie wel'. Snel werd hij teruggefloten door de voorzitter van de Frans Kellendonklezing, die de grap eigenlijk maar half kon waarderen.
Bij gebrek aan verdere tekst dan maar de aankondiging van de lezing die Freek de organisatie van tevoren had doen toekomen, zodat ze een beetje wisten welke kant het op zou gaan:
Er komt een
de mensheid is uit vorm
er wordt alleen nog maar verloren
tijd, kennis en ruimte op zoek naar winst
komen we terecht op wachtlijsten
zou in het vermogen om te wachten
geduld
een oplossing schuilen
Kom volgend jaar maar terug
Geen opmerkingen:
Een reactie posten