Onderwijs en academici

Het wil maar geen chemie meer worden: academici en (middelbaar) onderwijs. Ooit waren het natuurlijke bondgenoten, nu probeert men ze met een fopspeen kalm te houden, wat natuurlijk niet lukt; ze verlaten massaal het onderwijs met verslechtering van kwaliteit van datzelfde onderwijs als gevolg. Aleid Truijens schreef er gisteren over in de Volkskrant. Zij vergelijkt de belofte van minister Plasterk voor structurele loonsverhoging van academici met het beloven van een iPod en het daarna afschepen met een MP3-speler van het Kruidvat.

In vergelijking met de rest van Europa verdienen leraren in Nederland belachelijk weinig in verhouding tot het aantal uren dat ze draaien en de grootte van de klassen waar ze voor staan.

Eén van de redenen dat ik het onderwijs verlaten heb - inmiddels al weer 9 jaar geleden - had (naast een aantal andere redenen, namelijk de beroerde invoering van de tweede fase, de verslechtering van bestuur en sfeer op onze school, de steeds vollere klassen, de combinatie werk/ tweede kind, genoeg van reizen en 's avonds, in de vakanties en in het weekend werken etc.) ook een financiële reden.

En dan was ik nog goed bedeeld, want ik had middels een kleine stunt - een ingezonden brief in de Volkskrant - een forse schaalverhoging binnengehaald.

De ingezonden brief had ik ooit wel bewaard natuurlijk, maar was 'm allang weer kwijt. Vanmorgen dacht ik: 'zal ik 'm eens proberen op te zoeken in de krantenbank?' en ja, het lukte. Grappig om de tekst van zo'n tien jaar geleden weer eens terug te lezen. Het was in de tijd dat minister Hermans de mond vol had van het zogenoemde keurkorps (dat hij m.i. allang in huis had, maar weigerde goed te betalen). Er waren op dat moment stakingen om loonsverhogingen voor alle docenten.

Voor degenen die niet bij de krantenbank kunnen, volgt hier de tekst:

Het is maandag, ik werk in regio zuid als jonge docent en ik staak niet. Toch ben ik boos over wat ik verdien. Het gaat me daarbij echter niet om enkele procenten (dat wil in het geval van jonge docenten zeggen enkele tientjes), maar om een veel fundamentelere kwestie, namelijk de beloning van jonge eerstegraads docenten.
Dezen worden uit kostenbesparing vaak als tweedegraads docenten met bijbehorende salariëring aangesteld, terwijl ze het werk van een eerstegraads docent verrichten. Nu zou ik me daar niet zo heel erg druk over maken, als ik me niet elke maand blauw zou betalen aan de studiefinanciering, die door mijn langere studietijd (vwo-universiteit-Unilo) behoorlijk is opgelopen. Als je daar de inkomstenderving van twee a drie jaar langer studeren dan tweedegraads opgeleide docenten bij optelt, kom je al gauw uit op een extra investering van een halve ton. Wanneer gaat minister Hermans zich het lot aantrekken van dit onderbetaalde 'keurkorps'?

Het bracht destijds veel beroering teweeg, eerst thuis (mijn huis leek het hele weekend een vakbondskwartier) en later op school. Ik weet nog letterlijk welke woorden de rector tegen mij sprak: 'zullen we de kwestie hier in de lerarenkamer bespreken of kom je even mee naar mijn kamer?'. Ik koos natuurlijk voor het laatste, met de salarisstijging van schaal 10 naar schaal 12 tot gevolg. Ziehier de macht van de pen. Ik wens het huidige keurkorps veel succes.