 |
| de eerste roeiles - een sprookje |
Sinds ik drie jaar een keer geroeid had op de Spiegelwaal, wist ik dat ik dat nog wel een keer zou willen. Maar je weet hoe dat gaat met dat soort verlangens....
Begin van dit jaar stuitte ik echter op de website van Roeivereniging De Waal en heb ik me opgegeven voor een beginnerscursus. Die zou in april van start gaan, maar ja, door Het Virus ging dat niet helaas niet door. In juli kwam echter het bericht dat de cursus verplaatst was naar augustus. Of ik nog zin had om mee te doen; het zou dan wel twee keer per week zijn. Geen enkel probleem natuurlijk!
Maandag was de eerste les. En het was magisch! Nog magischer dan die ene keer drie jaar geleden. Waarschijnlijk komt dat doordat we eerst een rondleiding door de loods kregen, even op de roeimachine mochten oefenen en vervolgens zelf de boot naar het water mochten dragen, waardoor we nog meer bij het proces betrokken waren. En het fantastisch weer was natuurlijk...
Ondertussen vlogen de technische termen om de oren. Ik zal het bijvoorbeeld nooit meer wagen de riemen roeispanen te noemen. Palen mag wel.
En dan de boot. Dat is natuurlijk een zij, in ons geval de Phaedra. Dat klinkt heel sjiek, maar als ze genoemd is naar de heldin uit de Griekse mythologie - iets wat waarschijnlijk is, omdat veel van de namen uit de vloot van RV De Waal uit de Griekse mythologie afkomstig zijn - dan had ik toch liever in een boot met een andere naam gezeten. Want Phaedra was nogal een serpent en het liep ook niet echt goed met haar af - ze verhing zichzelf uit schaamte omdat ze haar stiefzoon had willen verleiden en zij deze laatste er vervolgens van beschuldigde háár te hebben verleid.
Als dat maar goed gaat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten