Meestal blog ik meteen na een event dat me bevallen is, maar in dit geval was ik wat langer dan normaal door de griep geveld, en daarna was het te mooi weer, dus hierbij alsnog een verslag, maar niet zo vers van de pers als je gewoon bent van me te krijgen. Enfin, hier komt-ie:
Sinds enkele jaren is er bij ons op de universiteit een heuse onderwijsdag met lezingen en workshops door docenten van binnen en buiten de universiteit. Dit jaar had men Pedro de Bruyckere als keynote weten te strikken. Ik volg al jaren 's mans weblog, en had al wel eens wat filmpjes met lezingen van hem gezien, maar wat is het toch een genot om deze man live met zo veel passie, humor en snelheid over z'n vak te zien vertellen.
Het thema van de onderwijsdag was: de student van de toekomst. Volgens De Bruyckere zal die niet zo veel verschillen van die van gisteren en vandaag. Want ook die van vandaag verschilt eigenlijk niet heel erg van die van gisteren. Verhalen over de digital native zijn bijvoorbeeld behoorlijk overtrokken. Want zeg nou zelf: werden jouw kinderen zó geboren?
Natuurlijk niet! (maar het is wel grappig). En de zogenaamde digital native kan wel goed met knoppen en programmaatjes omgaan, maar met de content (het beoordelen van informatie) des te minder, blijkt. Voorlopig nog werk genoeg aan de winkel voor bibliotheken dus!
En zo prikte De Bruykere nog wat mythes door.
Verschil is er volgens hem vooral tussen de verschillende groepen binnen de generaties. Neem bijvoorbeeld de grote groepen jongeren die de straat op gaan voor het klimaat. Betekent dat dat de hele huidige jongere generatie bewust en progressief is? Nee, want daar staan tegelijkertijd genoeg uitbarstingen van rechts-extremistisch geweld van andere groepen jongeren tegenover.
Dé student van morgen bestaat dus ook niet, verschillen tussen verschillende groepen jongeren zullen er altijd blijven.
De uitdaging is de studenten proberen te blijven motiveren. De drie elementen waardoor studenten gemotiveerd raken zijn een constante door de jaren heen: autonomie, (aansluiten bij) competentie en verbondenheid. Een probleem met het eerste element is dat de student van tegenwoordig weliswaar veel autonomie heeft, maar tegelijkertijd wellicht ook wel te veel keuzes moet maken, wat op paradoxale wijze weer ten koste van de motivatie gaat: de student dreigt er nogal eens in te verzuipen. De Bruyckere pleit er dan ook voor het aantal keuzes voor de studenten niet té groot te maken, zodat ze zich beter kunnen focussen.
Hij onderstreepte ook het belang van Bildung en haalde daarbij een onderzoek dat door de universiteit van Maastricht is uitgevoerd aan, waarbij werd aangetoond dat studenten die een louter beroepsgerichte opleiding volgden later sneller werk kregen, maar dat degenen die daarbij ook meer filosofisch ingestoken vakken kregen later meer verdienden. Waarom? Omdat ze daardoor veel flexibeler werden en beter met veranderingen om leerden gaan. En dat laatste is absoluut belangrijk in deze snel veranderende wereld. Change perspective, nietwaar?
's Middags ben ik ook nog naar de verdiepende masterclass van De Bruyckere gegaan, waarbij hij inging op het al dan niet nuttig zijn van hoorcolleges en zelfontdekkend leren. Dat laatste lijkt een soort ei van Colombus te zijn, maar volgens sommige onderzoeken heeft het niet alleen geen positief, maar zelfs een negatief effect op leren. En growth mindset dan? Ook dat blijkt maar een verwaarloosbaar klein effect te hebben; zonde om daar heel veel tijd in te steken.
Van de piramide van Dale maakte hij gehakt, en dan vooral van de niet bewezen percentages.
Wel belangrijk zijn volgens hem het aansluiten bij voorkennis, en het combineren van woord en beeld. En natuurlijk ook afwisseling: one size does not fit all. Wat ook werkt is een gemeenschappelijke begrippentaal en methode over de gehele campus, dat als een anker gedurende de studie kan fungeren. En gespreide herhaling. Als goede tool voor dat laatste noemde hij Cerego, dat wij bij de Radboud trouwens gewoon beschikbaar blijken te hebben, ontdekte ik later. Cool!
Na deze lezing konden we ook nog korte rondetafelgesprekjes met docenten met vernieuwende onderwijsideën op onze campus hebben.
Al met al een leerzame dag. En vooral omdat Pedro de Bruyckere bewezen heeft dat onderwijskunde best te pruimen is. Tijdens mijn opleiding was dat nooit mijn favoriete vak; had ik het maar van hem gehad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten