Levensmoe

Heden ten dage hoor je veel over mensen(kinderen) die de lockdown geestelijk niet meer trekken. Maar over de goudvissen heeft niemand het. En weet je hoe lang die al in lockdown zitten? Hun hele leven al! 

Vandaar waarschijnlijk dat onze vis zich vannacht van het leven beroofd heeft. Ruim een jaar zat-ie al alleen in z'n kom; eerst had hij nog een vriendje bij zich, maar die werd ziek (corona?) en overleed. Hij leefde maar door, maar voor wie? Voor het essentiële voer dat elke dag in z'n kom werd gestrooid? 

Nee, het leven had geen zin meer. Hij sprong uit zijn Hilton. Een moedige daad, midden in de nacht. 's Ochtends vonden we hem. We hebben 'm aan de poes van de buren gevoerd. Zo heeft z'n leven toch nog zin gehad. Post mortem.

Dit is wat levenslange lockdown doet. Met een mens vis. Denk daar maar eens over na.

Net nix

Toegegeven, ik kijk/keek de laatste tijd veel te veel Netflix en dat is niet goed voor een mens. Maar...wat moet je anders? Goed dat dit nieuwe Opium des Volkes er is. En ja, natuurlijk lees ik ook nog wel eens een boek. 

Maar om even op dat Netflix terug te komen: ik had een nieuwe serie ontdekt: Weissensee. Prachtig vond ik 'm. Goed verhaal, goed geacteerd, mooie sfeer, voldoende speelsheid en zwaarte, goed evenwicht in goed en kwaad en leuke cliffhangers. Het deed een beetje denken aan das Leben der Anderen.

Ik was echter een late adept blijkbaar, want eind februari verdwijnt de serie alweer van Netflix - dat kwam als opjagertje bij elke aflevering even in beeld. Halverwege seizoen drie dacht ik 'mooi, dan kan ik seizoen vier lekker in de voorjaarsvakantie kijken!' (ik had even op internet opgezocht hoe veel seizoenen er waren). 

Mispoes! Netflix heeft maar drie seizoenen aangekocht! Wat een teleurstelling! Net of je driekwart boek aankoopt; dat doe je toch ook niet! Wat een barbaren!

Vanaf nu wil ik niets meer met Netflix te maken hebben. Óver is de liefde! De DDR is er níets bij vergeleken; I went to YouTube and all I got was this lousy trailer....

Hoe krijg je studenten geneeskunde aan het lezen?

Jonge mensen, zelfs studenten, aan het lezen krijgen is een grote uitdaging. Er is immers zo veel concurrentie van Netflix, games en festivals....

Maar sinds kort krijgen ze er studiepunten voor bij de studie geneeskunde in Nijmegen. Waarom? Om te proberen de studenten empatischer te maken. Dat laatste kan natuurlijk door heel veel patiënten te spreken, maar in het begin van je studie heb je daar niet zo heel veel gelegenheid voor.

In dat geval zou het enorm helpen als diep in iemands hoofd kunt kijken door boeken over mensen met bepaalde leeswijzen of afwijkingen kunt lezen. De bedenker van dit project is arts-opleider Remco Haringhuizen, die zelf het boek Wij zijn licht van Gerda Blees las op vakantie en daar zó van onder de indruk was dat hij dacht 'daar moet ik iets mee voor mijn studenten, zodat ze wérkelijk begrijpen wat er  omgaat in het hoofd van iemand die uit spirituele overwegingen stopt met eten’.

Ook voor andere aandoeningen of persoonskenmerken zou dat wellicht kunnen werken, dacht hij en hij zocht contact met de openbare bibliotheek. Samen met Marjolein Hordijk, die niet voor niets twee jaar geleden genomineerd werd voor de titel beste bibliothecaris van Nederland, zette hij een plan voor een collegereeks op. Ze zochten 11 geschikte boeken van jonge schrijvers op, waar de studenten uit kunnen kiezen. Vervolgens worden deze in leesclubjes rondom hetzelfde boek gestopt en geven ze met dat groepje een presentatie over de lessen die ze uit het boek hebben getrokken.

Wat een briljant idee! Ik ben benieuwd wat de studenten er van gaan vinden!

Luister het interview met Haringhuizen over dit project terug op de radio.