Heden ten dage hoor je veel over mensen(kinderen) die de lockdown geestelijk niet meer trekken. Maar over de goudvissen heeft niemand het. En weet je hoe lang die al in lockdown zitten? Hun hele leven al!
Vandaar waarschijnlijk dat onze vis zich vannacht van het leven beroofd heeft. Ruim een jaar zat-ie al alleen in z'n kom; eerst had hij nog een vriendje bij zich, maar die werd ziek (corona?) en overleed. Hij leefde maar door, maar voor wie? Voor het essentiële voer dat elke dag in z'n kom werd gestrooid?
Nee, het leven had geen zin meer. Hij sprong uit zijn Hilton. Een moedige daad, midden in de nacht. 's Ochtends vonden we hem. We hebben 'm aan de poes van de buren gevoerd. Zo heeft z'n leven toch nog zin gehad. Post mortem.
Dit is wat levenslange lockdown doet. Met een mens vis. Denk daar maar eens over na.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten