Grand Hotel Europa

Altijd weer een feestje als Ilja Leonard Pfeijffer een nieuw boek uit heeft. En zeker als hij dat ook nog eens in Nijmegen komt signeren. Of ik erbij was? Ja, wat dacht je!

Ik (of eigenlijk we - ik was met mijn jaargenote Ester) waren weliswaar achter een behoorlijke stapel boeken opgesteld, maar we konden hem goed zien en horen. Moeilijk voor te stellen dat hij een leeftijdsgenoot van ons is; hij lijkt veel ouder en tegelijkertijd veel tijdlozer dan wij. Bruiner ook, doordat hij tegenwoordig in Italië woont en meestal buiten op een terrasje schrijft. Wij werken meestal binnen, helaas. En we dragen ook geen pakken. En overhemden met gouden manchetknopen. En zegelringen. En schoenen met gouden punten. En al helemaal geen struisvolgelveren mantels, waarmee we een entree zouden kunnen maken alsof we Sinterklaas waren. Ilja wel. En hij was in opperbeste stemming, omdat hij goede recensies voor zijn boek had gekregen (vijf sterren in de NRC bijvoorbeeld). Tja, hadden wij maar een leven als Ilja in Italië.

Maar ook daar is het niet alles goud wat er blinkt. Italië heeft namelijk (naast de corruptie) twee problemen: toestroom van vluchtelingen én toeristen. Daar gaat het boek dan ook over. Ilja heeft meer moeite met de toeristen, oftwel nostalgiezoekers, zoals hij ze noemt, dan de vluchtelingen. Want de toeristen maken de eens prachtige en stijlvolle steden tot goedkope en lelijke consumptieparken, maar de vluchtelingen zouden wel eens goed voor onze toekomst kunnen zijn. Want Europa, ja Europa, dat is vooral met het verleden bezig en doet z'n verleden nu in de uitverkoop. Maar dat is maar een van de verhaallijnen, want er speelt ook nog een liefdesverhaal met tragisch einde doorheen, en een Dan Brownachtige zoektocht naar Caravaggio en tevens natuurlijk verwijzingen naar de klassieke oudheid en deze keer ook naar de Toverberg van Thomas Mann. Kortom: ik heb behoorlijk veel zin om er in te beginnen, maar ik houd me nog even in totdat de kerstvakantie begint, alleen al omdat ik nog in vijf andere boeken bezig ben.

Arme ik.

Als je trouwens precies wilt weten waar het over gaat, moet je dit interview maar eens lezen. Of de aflevering van VPRO Boeken van afgelopen zondag bekijken.