De hele week heb ik er al last van, dat mijn collega met pensioen is. Hij was namelijk mijn kamergenoot en sympathiekste en kundigste collega. Natuurlijk helpt het niet dat mijn andere collega net op vakantie is, zodat ik even helemaal alleen op de kamer zit, maar toch, het gat is groot en voelbaar. En het bureau zó leeg....
We hadden afgesproken dat ik zijn bureau aan het raam mocht hebben, maar het voelt bijna als heiligschennis om daar te gaan zitten. Om het bureau wat leger te maken en de overgang gemakkelijker, heb ik al wat spulletjes van mezelf neergezet. Maar ze horen daar niet. Het is Harries bureau!
Morgen is hij officieel een week weg. En ga ik toch maar op zijn plek zitten, zodat er weer iemand anders op mijn plek kan gaan zitten. Het is onvermijdelijk, zo is het leven, panta rhei.
Maar reken maar (op zijn rekenmachine, die hij heeft achtergelaten) dat ik hem ga missen. Aan wie moet ik nu advies vragen? Gelukkig was hij er van de week nog even, omdat hij nog iets moest declareren. Het leek even als vanouds en hij had zelfs nog wat adviezen in petto....
Wish me luck!
5 opmerkingen:
Harrie zegt: gewoon doen!
Wat een mooie blog. Hij mist jullie ook. Myriam
Wat lief! Bedankt ook voor je briefje, Harrie!
@festinaatje
Good luck! Een fijne vent, die Harrie.
Ik hoop dat het al een beetje went, zo aan het raam.
Als ik in de buurt ben, zal ik zwaaien.
Fijne zomer!
See u, wie weet op de zomerfeesten!
Een reactie posten