Het was een herfstachtige middag, maar de poëzie van Ramsey was zoet en trof de zaal hard.
Het was bijzonder, het was in De nieuwe liefde.
En ik voelde nieuwe liefde voor Ramsey Nasr; ik was ervoor uitgenodigd.
Er was ook een dominee bij, die net als Ramsey sprak over verscheurde stilte.
De één over Alphen, de ander over Haren, maar beiden over een losgeslagen samenleving,
Die niet weet,
Wat ze met haar vrijheid aan moet.
Het was in Amsterdam, maar er was een onmiskenbaar Rotterdams accent.
En om de poëzie te ondersteunen was er muziek,
Zachte muziek van een harp en een bastrombone.
Dat maakte het volmaakt.
Maar er was ook harde analyse.
Analyse van een gedicht, bijna
Een contradictio in terminis.
En toch deed hij het goed,
dat kanon Thomas Vaessens.
Wel bizar dat de dichter erbij zat
En er niets over zei.
Misschien was hij sprakeloos,
Net als wij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten