Nu de DrawSomethingstorm bij ons thuis al weer geluwd is (hypes duren tegenwoordig steeds korter), is er ruimte gekomen voor een nieuwe rage: Just Dance! Dit spel dient op de Wii (of ander apparaat) gespeeld te worden en is superleuk en supervermoeiend - zeker voor mij, oude en onsportieve vrouw die ik me op dit soort momenten voel.
Het spel gaat als volgt: je kiest een personage uit en danst met de wiistick in de hand mee op de muziek met dezelfde danspasjes als je personage. En dat is bepaald niet gemakkelijk, want je moet tegelijk op het beeld en je bewegingen letten. Voor elke goedgemaakte beweging krijg je punten en sterren en op het laatst volgt ook nog een eindkwalificatie in de vorm van 'lazy', 'creative' of 'wild'. Ik heb meestal de kwalificatie 'wild', want ik sla wat wild om me heen, ondertussen oppassend dat ik de wiistick niet uit m'n hand laat vallen. Mijn kinderen hebben meestal 'creative' of 'lazy', omdat ze de beenbewegingen vaak maar matigjes uitvoeren; die vinden ze eigenlijk maar onzin en die tellen ook niet mee voor de begeerde sterren.
Als ik meedoe gaat het meestal zo: mijn kinderen hebben al tien nummers gedanst en een van hen, meestal mijn zoon, is uitgeput op de bank gevallen. Dan mag ik meedoen. Dat meedoen duurt meestal één beurt, en dan zak ik naar adem happend ook op de bank neer. Mijn dochter doet er een paar nummers achteraan en dan hebben we onze gezamenlijke fitnesstraining weer achter de rug.
Ieder op zijn niveau.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten