De dochters van Malakeh

Afgelopen woensdag was er een documentaire van een Nederlandse Iraniër en z'n vrouw over z'n Iraanse zus die op haar 45ste levensjaar gaat trouwen na de rest van haar leven voornamelijk voor haar ouders gezorgd te hebben. Het geeft een mooi inkijkje in een Iraans gezin anno nu.

Veel zaken in de docu kwamen me bekend voor van de twee bezoeken die ik aan Iran bracht: de gastvrijheid, de familiezin, de verkeerschaos, het soort huizen, het lekkere eten, het fruit dat gezamenlijk gegeten wordt, de Engelse les (mooi is de scène van de zus van de verloofde die met haar leerlinge over Pride en Prejudice spreekt en de rol van de vrouw en het huwelijk in het negentiende eeuwse Engeland vergelijkt met die van het Iran van nu).

Wat me overigens verbaasde was dat de vrouwen tegenwoordig apart in de metro moeten zitten; ik kan me wel herinneren dat ze apart in de bus moeten zitten. Achterin wel te verstaan.