In de wachtkamer

Vandaag moest ik even naar de huisarts. En zoals gewoonlijk liep hij uit. Eigenlijk vind ik dat uitlopen niet zo'n probleem (behalve als ik haast heb), want dat geeft me de gelegenheid om de mensen in de wachtkamer eens lekker te observeren.

Deze keer waren er twee wat oudere mensen en twee moeders met kinderen. De een had één kind, de andere twee kinderen bij zich. Het kind van de ene moeder was Angry birds aan het spelen op de iPhone van zijn moeder; de twee kinderen van de andere moeder keken in een boekje. De moeder van het ene kind keek eerst wat strak voor zich uit en pakte toen wat te lezen; de moeder van de twee kinderen begeleidde haar meisjes bij het lezen en had daar duidelijk plezier in.
Het jongetje dat Angry birds aan het spelen was, werd naar het vrolijke leestafereel toe getrokken, nadat hij een paar keer tevergeefs zijn moeder de score van zijn spel had doorgegeven, waar niet op gereageerd werd; de moeder was te druk met haar tijdschrift.

Een van de spelletjes die de moeder van de twee meisjes verzonnen had, was dat ze een liedje mochten bedenken bij de plaatjes in het boek. Was er een plaatje van een vogel, dan mochten ze een liedje over een vogel verzinnen. En eigenlijk was dit spelletje veel leuker dan Angry birds, vond het jongetje, dus hij legde zijn iPhone weg en begon gezellig mee te raden en te zingen.

De wat oudere mensen keken geamuseerd toe en de moeder van het jongetje pakte blij de iPhone om haar mail te checken.

Was zij even gelukkig!