Sigmund en ratio

Eigenlijk best bijzonder dat Sigmund juist bij de lofzang op de rede even niet op de verbuiging van het Latijn let. Of is er een alternatieve vertaling mogelijk zonder dat ratio veranderd wordt in ratione?

Fietsmeneer

Trouwe lezers van dit blog weten dat ik gèk ben op fietsen, maar zo bont als de meneer bij Man bijt hond met z'n vierentwintig fietsen waar hij een wel heel bijzondere relatie heeft, maak ik het gelukkig niet.

Wel even het hele filmpje kijken: het wordt met de minuut bizarder...



via Karen

In de wachtkamer

Vandaag moest ik even naar de huisarts. En zoals gewoonlijk liep hij uit. Eigenlijk vind ik dat uitlopen niet zo'n probleem (behalve als ik haast heb), want dat geeft me de gelegenheid om de mensen in de wachtkamer eens lekker te observeren.

Deze keer waren er twee wat oudere mensen en twee moeders met kinderen. De een had één kind, de andere twee kinderen bij zich. Het kind van de ene moeder was Angry birds aan het spelen op de iPhone van zijn moeder; de twee kinderen van de andere moeder keken in een boekje. De moeder van het ene kind keek eerst wat strak voor zich uit en pakte toen wat te lezen; de moeder van de twee kinderen begeleidde haar meisjes bij het lezen en had daar duidelijk plezier in.
Het jongetje dat Angry birds aan het spelen was, werd naar het vrolijke leestafereel toe getrokken, nadat hij een paar keer tevergeefs zijn moeder de score van zijn spel had doorgegeven, waar niet op gereageerd werd; de moeder was te druk met haar tijdschrift.

Een van de spelletjes die de moeder van de twee meisjes verzonnen had, was dat ze een liedje mochten bedenken bij de plaatjes in het boek. Was er een plaatje van een vogel, dan mochten ze een liedje over een vogel verzinnen. En eigenlijk was dit spelletje veel leuker dan Angry birds, vond het jongetje, dus hij legde zijn iPhone weg en begon gezellig mee te raden en te zingen.

De wat oudere mensen keken geamuseerd toe en de moeder van het jongetje pakte blij de iPhone om haar mail te checken.

Was zij even gelukkig!

Stel dat de wereld vergaat op 21 december

Wat raad je de rest van de mensheid aan om in ieder geval nog een keer uit te proberen? Dat is de vraag bij een nieuwe serie gesprekken bij DWDD. Afgelopen maandag waren Eppo van Nispen tot Sevenaer (voormalig directuer van DOK - de beste bibliotheek van Nederland in 2009 - en thans directeur CPNB) en Peter Vandermeersch (hoofdredacteur van de NRC) aan de beurt.
Eppo vond dat we naar Dungeness moesten gaan (dan kun je namelijk alvast zien hoe de wereld er na het vergaan uit zou kunnen zien) en Peter vond dat we de beste wijn die er bestaat: Château d' Yquem moesten gaan drinken.

En dan was ik bijna nog vergeten te vertellen dat Jan Mulder hier nog aan toe te voegen had: heroïne en sex. Maar dat was te verwachten.
En jij? Wat raad jij ons aan?

Nieuwe volger: Ester

Sinds vandaag weer eens een nieuwe volger: Ester. Ester is mijn achternichtje, maar zoals ze zelf al zegt in haar eerste blogpost: we zijn eigenlijk meer nichtjes dan achternichtjes. We noemden onze wederzijdse ouders dan ook oom en tante en niet achteroom en achtertante.

En onze ouders spraken meer met elkaar af dan met onze 'echte' ooms en tantes. Want ze waren ook nog eens goede vrienden en lid van een hechte vriendenclub (inclusief een heuse missionaris).
Ook nu spreken ze nog vaak met elkaar af, maar wij kinderen zijn wat uit elkaar gegroeid doordat we uitgewaaierd zijn over Nederland. Zo gaat dat helaas nu eenmaal.

MAAR: het internet biedt nieuwe kansen; we hebben elkaar onlangs via verschillende wegen weer weten te vinden. En Ester is nu ook een weblog begonnen; dat is natuurlijk helemaal spannend. En in haar tweede post heeft ze eigenlijk haar hele levensverhaal al verteld. Ze is onder andere - zoals ze zelf zegt - zuster en juf, maar nog heel veel meer. Ze is bijvoorbeeld ongelooflijk creatief en handig (daar was ik vroeger heel jaloers op, dat weet ik nog wel). En van vroeger weet ik ook nog wel, dat ze goed museumpje kan spelen (dat deden we namelijk vaak) en brieven kan schrijven (dat deden we later: brieven naar elkaar schrijven).

Ik zou zo zeggen: houd de esterretjes in de gaten! En voor Ester: welkom!

Bijlo en Vroege Vogels

Mooie column van Vincent Bijlo in Vroege Vogels vanmorgen over het weer van afgelopen week en 'winter':

De horrorwinter kolkte, klotste, zwalpte, gulpte, plensde over ons land.

Opgezweept door zware tot zeer zware windstoten leerde het water ons dat niet Koning Winter regeert, maar het water zelf, vorst is van ons land.

De toestand bij Tolbert leek onhoudbaar. In Grootegast was een noodverordening van kracht, het leeuwendeel van het vee werd geëvacueerd. Een compagnie van het leger uit Havelte stond paraat bij Leek. Zandzakken bij het Lauwersmeer.

Bewoners van recreatiewoningen bij Grouw werd dringend geadviseerd, wilden zij niet verzwolgen worden door het water, te vertrekken. En dat terwijl het nog geen 21 december is, het is nog niet zover, de Maya-kalender is nog niet afgelopen.

Ach…dan dat arme Groninger museum: de kunst werd in allerijl naar hogere etages gebracht. Ja, ja, dat kon er ook nog wel bij. Het Groninger museum heeft een heel erg groot financieel tekort: geen geld, maar water zat.

Maar niet alleen het Noorden werd geteisterd door Koning Water.

In Kampen werd de balgstuw in de monding van de IJssel tussen het Ketelmeer en het Zwarte Water opgeblazen en als de balgstuw in de monding van de IJssel tussen het Ketelmeer en het Zwarte Water wordt opgeblazen, dan is het menens.

De waterschappen stonden pàl, pàl stonden de waterschappen en opeens hoorde je niemand meer in Den Haag roepen dat ze maar moesten worden opgeheven, die waterschappen.

Dit is het begin, sprak de Jehova die bij mij aanbelde tijdens de storm. Dit is het begin van het einde! Nee meneertje, riep ik, nee meneertje, dan ken jij onze identiteit nog niet. Dìt is onze identiteit: water! Al zullen we het zelf moeten opzuipen. Dit land is van ons! De Jehova droop af, verdween in de regen.

De schutting zuchtte, de vroege bloesem verwoei in de laatste windstoot, toen ging ze liggen, de wind. Ze lag zo stil als een uitgeraasde ADHD-er.

En opeens hoorde ik een lijster, een verbijsterde lijster.

De zon brak door, de sering wist zich geen raad met al haar knoppen, de rozenstruik huiverde en ik luisterde naar de lijster.

Langzaam keerde de rust weer. De code oranje werd geel en het groen wist niet wat te doen. Het speenkruid wuifde, de sneeuwklokjes luiden almaar, wat luiden ze in: de lente of toch de winter? Niemand weet het meer. De vier jaargetijden zijn de weg kwijt, Vivaldi is in de war, de wind bladert door de partituur en koos voor deze week de herfst uit.

Woordenlijstjes

Mooi, die lijstjestijd aan het eind en begin van het jaar! Vooral de woordenlijstjes zijn leuk om te volgen (en dan zit je bij onze taal het best qua overzichten).
Het woord van het jaar 2011 is: tuigdorp. Kader Abdolah zegt daarover dat het Nederlands sterk genoeg is om zo'n lelijk woord, dat ontsproten is aan een zieke geest, weer uit de taal te laten verdwijnen. Da's mooi, want erg fantasievol is het woord niet. Caviapolitie en occupyer zijn respectievelijk tweede en derde geworden en die klinken ook al niet als echte blijvertjes. Maar je weet maar nooit.
Het congres van Onze Taal koos weigerambtenaar als woord van het jaar. Ook al niet zo verheffend.

Voordat swaffelen (het met de penis tegen een persoon of voorwerp aantikken) in 2008 het woord van het jaar werd, werkten Van Dale en het Genootschap Onze Taal trouwens nog samen bij het kiezen van het woord van het jaar, maar het Genootschap trok zich terug, toen bleek dat swaffelen vooral door de Geen Stijl-reaguurders was gekozen, wat overigens ook het geval blijkt te zijn met het woord 'tuigdorp'.

Gelukkig is er ook nog de verkiezing voor het MOOISTE woord. Het mooiste woord van 2011 is volgens het Instituut voor Nederlandse Lexicologie wildbreien, al was het alleen maar om de vrolijke uitstraling van het woord in (euro)crisistijd.
En dit jaar was er (bij kidsweek) voor het eerst een kinderwoord van het jaar. Dat is komkommerpaniek geworden. Tweede en derde werden slurfzoenen en schreeuwouders.

Ik kies voor de kinderwoorden! Het kiezen van woorden van het jaar kun je immers niet aan de schreeuwouders overlaten. Daar komt alleen maar narigheid van.

Fijn nieuw jaar!

Een heel fijn nieuw jaar gewenst allemaal!

Laten we hopen dat alles helemaal anders gaat in 2012, maar laten we ons daar tegelijk geen enkele illusie over maken.

Laten we daarom eens heel simpel beginnen met Youp te hopen dat vanaf 2012 iedereen gewoon weer aardig doet tegen elkaar. En laten we ons dan eens voorstellen dat koningin Beatrix dit jaar echt lid van Groen Links wordt.

Zoals ik al zei, laten we ons geen enkele illusie maken.

Somber? Nee, realistisch.

Maar toch wens ik iedereen - op z'n minst privé - het allerbeste toe! Maak er wat van!