Dagje Amsterdam

Ja, ik durfde het nog, na vorige week, een reisje naar Amsterdam. En deze keer had ik geen problemen met de trein, behalve dat de persoon tegenover me zich recht voor m'n gezicht ontdeed van z'n t-shirt en verruilde voor een nette blouse. Te veel borsthaar naar mijn smaak voor zo vroeg in de ochtend.

Het regende, maar de UB kon ik gelukkig vinden, al bleef ik niet droog. En de ontvangst aldaar was allerhartelijkst. Het voelde eigenlijk alsof ik weer bij familie thuiskwam en het was echt toch maar de tweede keer dat ik het overleg voor de vakreferenten klassieke talen bijwoonde. Het voorstelrondje was bedoeld voor de nieuwelingen; ik hoorde met mijn tweede bezoek al tot de oude garde. En dat zegt eigenlijk genoeg over de bewegingen binnen de UB's op het moment. Dat is een geheel van verschuivingen, bezuinigingen en reorganisaties. Dat maakt dit soort overleggen ook zo waardevol; we zitten allemaal een beetje in hetzelfde schuitje (al zijn al die schuitjes weer anders gekleurd).

De kleuren van de schuitjes komen traditiegetrouw aan bod tijdens de ronde van Nederland; dan vertelt iedereen in het kort wat er op zijn of haar bibliotheek gaande is en welke invloed dat heeft op het vakreferentschap en de collectie aldaar.

Meestal is er ook een thema en dat was deze keer de manier van collectioneren (de tijd die iedereen hier voor krijgt wordt namelijk krapper en veelal komen er vakgebieden waar men minder in thuis is bij; de muziekwetenschapper krijgt bijvoorbeeld ineens klassieke talen in zijn pakket erbij). En natuurlijk ook de praktijk rondom het deselecteren van tijdschriften die ook digitaal beschikbaar zijn; hoe hard gooit iedereen z'n papier weg? En wat moet per se bewaard blijven?

Hot was ook het artikel van filosofiecollega Léonne van de Weegen over de gemeenschappelijke onderwerpsontsluiting; zijn we het met Léonne eens dat die onverkort gehandhaafd moet blijven? Hierover waren de meningen - net als bij het overleg voor vakreferenten geschiedenis waar ik vorige week bij aanwezig was (en waarbij ook de wijze van collectioneren aan bod kwam) - verdeeld.

Tussen de bedrijven door hebben we geluncht in het Maagdenhuis: toch wel een historische plek. En aan het eind hebben we met pijn in het hard afscheid genomen van een aantal collega's, niet de oudsten, maar wel die met de meest veranderde banen. En - wat al eerder tijdens het overleg bleek - bij dit clubje zit een aantal ware woordkunstnaars en theatermakers die prima en uitermate grappige feestredes kunnen maken. Ik zou er bijna afscheid om willen nemen, maar dat doe ik toch maar niet, temeer omdat ze in januari naar Nijmegen komen met z'n allen. En dan wil ik weer Perzisch praten met Marinus (die ook oriëntalia in z'n pakket heeft). En genieten van de rest van het gezelschap, hopelijk aangevuld met Leeuwarden.

Helaas liep de vergadering door de feestredes wel een half uur uit, zodat ik de koffie met de twitterende UB-coryfeeën @jstaaks en @lukask misliep, maar gelukkig nodigde @lukask me in z'n kamer uit en konden we ook nog een babbeltje maken met oud-collega @erbaweb.

En alsof dat nog niet genoeg was, had ik ook nog een afspraak met oud-studiegenoot klassieke talen (om in de sfeer te blijven) Thomas, met wie ik bij de Athenaeumbibliotheek had afgesproken. En de schrik sloeg me om het hart toen ik voor de Athenaeumbibliotheek geen Thomas, maar Herman Koch aantrof. Dit was toch te jiskefettiaans voor woorden! Gelukkig arriveerde Thomas een paar minuten later en was Koch te zeer in z'n krant verdiept om mijn open mond waar te nemen.

En zo arriveerde ik voor het eerst in mijn leven in een kroeg met de naam de Engelse Reet (en nam ik kennis van het menu van het Gasthuys; in de Engelse Reet gaan eten leek me niet zo'n goed plan).

En na een dolle rit door de Amsterdamse binnenstad was het tijd om me maar weer eens in de provincie onder te dompelen.