Onze yogadocente zei gisteren tegen mij, dat ze het altijd moeilijk vond om te beginnen. Alle dames kletsen namelijk lekker door elkaar zo voor het begin van de les en het past nou niet echt bij yoga om te schreeuwen Hé WE GAAN BEGINNEN!' Ze dacht er aan om misschien een triangel te kopen of zo voor een lieflijk, maar toch duidelijk begin van de les.
Dan had ik het als 'gewoon' docent toch makkelijker. 'Kom op, jongens, we gaan beginnen, ik heb er zin in'. 'Er zijn ook meisjes hoor!', antwoordde een deel van de klas, en de aandacht was al weer gevangen. Ferm in de handen klappen, een klap op de tafel geven, met proefwerkblaadjes ritselen, iets vreemds op het bord schrijven, er waren zo veel mogelijkheden. Maar een triangel zou voor mijn lessen niet geholpen hebben.
Lijkt me toch gaaf, yogales geven.
4 opmerkingen:
Als ik dit zo lees, moet je zo snel mogelijk weer terug het onderwijs in gelokt worden!
Ha, ha, too late! Ondanks jouw enthousiaste verhalen :-)
Ik geef overigens nog wel bijles hoor!
Tja, een kippenhok stilhouden vereist een hele kunst. Een schoolklas is gemengd en jongeren zijn vrij ad rem. Maar je kunt ze nog sturen.
Ja, diep in hun hart zijn het schatjes. Toch?
Een reactie posten