Dit jaar heb ik voor het eerst weer eens naar de top 2000 geluisterd. Dat had ik lang niet meer gedaan. Volgens mij moet je dat ook niet ieder jaar doen. Maar dit jaar waren - zowaar - de kinderen ook geïnteresseerd.
Eerst zeurden ze een beetje: oude muziek, wat is daar nou aan en zo, maar gedurende de vordering van de top 2000 sloeg de stemming toch om en werd de pagina uit de Volkskrant (jawel, ik had weer eens een papieren versie gekocht) met de top 2000-lijst uitgeplozen. Samen met een vriendje en het overbuurmeisje. Want af en toe hoorden ze iets bekends; sommige liedjes konden ze zelfs letterlijk meezingen. 'Ja, dat speelt mijn broer altijd op de gitaar en dan zing ik dat mee'. 'Hé, dat hebben we bij muziekles gehad'. En dit (isn't 't she lovely) staat op mijn geboortekaartje.
Heerlijk, deze cultuurlessen. Vooral toen ze door de presentator werden toegesproken na een nummer van de Eurythmics: 'Dit zou de jeugd van tegenwoordig eens met de huidige dancemuziek moeten vergelijken.'
Had je ze toen moeten zien kijken!
Tja, als een ander het zegt, maakt het altijd meer indruk....
2 opmerkingen:
Aangezien ik al wat oudere collega's op de kamer heb, staat hier altijd Radio 2 aan. Dus we horen ook de Top 2000. Wel leuk, al die ouwe hits. Ook jeugdsentiment.
Precies, heerlijk! Arbeidsvitaminen!
Een reactie posten