Eerst wilde ik er niet zo aan, vrienden worden met collega's op Facebook. Maar langzamerhand ben ik er toch aan gewend geraakt. Wat maakt het immers uit? Je kent elkaar en waarom zou je niet af en toe iets met elkaar delen dat iets meer privé is, zoals een familiefoto of iets dergelijks? Het begon met een, toen kwam nummer twee en langzamerhand is er geen houden meer aan.
Wat daarbij zeker meespeelt is dat facebook je anders als een zeurend kind collega's blijft aanraden om bevriend mee te worden.
Dan maar in een keer allemaal. One big family. Heeft ook wel iets knus.
3 opmerkingen:
Ik zit ook al een tijdje op Facebook, maar doe er eigenlijk nog niets mee. De laatste weken krijg ook ik steeds meer uitnodigingen van collega's. Mij is echter nog niet duidelijk wat ik op facebook zou doen wat ik niet in mijn blog doe.
Oh, bij ons op de afdeling wordt er ook een hoop geroddeld en gepraat, dus van veel collega's weet ik zeer veel. Tja, iets kleinere plaats, dan is het snel ons kent ons. Op Facebook zitten ook veel famieleden, dus je bent gelijk op de hoogte van je familie. Reuzehandig al die social media. Hoorde zelfs van een vriendin die lang niet op internet dat die zelfs bekeerd was.
@ Bas: ik vind vooral de contacten met de buitenlandse familie en vrienden leuk; dat je elkaars foto's snel kunt uitwisselen en zo; maar ik was ook niet meteen 'verkocht', dat moet ik toegeven.
@ Reintje: uiteindelijk gaan de meesten toch wel voor gaas...
Een reactie posten