Het voelde bijna ouderwets aan: pakjesavond vieren met de kinderen. Maar we hebben het lekker tóch gedaan, op verzoek van onze schoondochter zelfs. Die had wel zin in een ouderwets 'heerlijk avondje' met z'n allen. Surprises, daar had eigenlijk niemand trek in (wel om te krijgen, niet om te maken). Dus werd overeengekomen dat we wél lootjes zouden trekken, maar verder alleen maar een gedichtje bij de pakjes zouden hoeven schrijven.
Het trekken van de lootjes hebben we fysiek gedaan en na vijf of zes rondjes was er niemand meer die zichzelf had getrokken. Waarom we niet voor de digitale vorm van lootjes trekken hadden gekozen weet ik ook niet meer, maar waarschijnlijk had het er mee te maken dat we op deze manier de kinderen nog een keer extra konden zien; alles om je kinderen naar huis te lokken.
Enfin, eindelijk was het heerlijk avondje daar. Iedereen had z'n best gedaan op de cadeautjes en de gedichten. Toen was mijn pakje aan de beurt. Nog voordat het gedicht was voorgelezen en het pakje uitgepakt, leidde het al tot boze reacties. Ik had het pakje namelijk in het verkeerde papier ingepakt: een met het dessin van een 'foute' zwarte piet, zo een met gouden oorbellen en zo.
Dat had ik niet speciaal voor deze gelegenheid gekocht, maar lag al een jaar of tien te verstoffen in de kast en moest een keer op. De kinderen vonden het echt niet kunnen, en waren niet onder de indruk van mijn argument dat ik het anders weg had moeten gooien en dat dat toch niet echt milieuvriendelijk zou zijn.
Stiekem was ik echter best trots op ze. Ze hadden gelijk, ik had het verfoeilijke papier in het vuur moeten gooien. Of toch niet? Wat vinden jullie?
2 opmerkingen:
Dat wij als "witte" mensen er niet veel over mogen te zeggen hebben. Dus ja in het vuur ermee.
Maar ook dat ik zwarte piet nooit heb geassocieerd met mensen met een andere huidskleur dan ik, laat staan met racisme. Het is gewoon leuk sinterklaasinpakpapier.
Precies! En het waren andere tijden toen. Een collega van mij had op Facebook nog een praktische oplossing bedacht: ik had het papier kunnen omdraaien, dus met de binnenkant naar buiten. Dan waren én het milieu én de tere kinderhartjes gespaard gebleven!
Een reactie posten