zaterdag 19 januari 2019

Tachtig


Klein gedichtje voor mijn moeder, die morgen tachtig wordt

Allemachtig, is het niet prachtig?
Mijn moeder wordt morgen alweer tachtig!
En sinds kort zelfs getooid met bionische ogen
We weten niet of we dat wel mogen gedogen
Dat elk stukje van haar lichaam wordt vernieuwd.
Nou ja, oké, het mag, zolang ze zichzelf ook steeds maar weer opnieuw bezielt.

Nu is dat bij haar geen enkel probleem
In nieuwe hobby's ziet ze altijd wel weer een been.
Na haar carrière als politica en bloemist is ze nu als secretaresse begonnen
Zonder dat ze zich vooraf heeft bezonnen.

En verder doet ze nog bridgen, lezen en jeu de boulen
Met wie weet wat voor vastomlijnde doelen
Nee, tachtig is ze nog niet.
Ik geloof het gewoon niet, zoals je ziet.

Ze moet maar eens gaan praten met Emiel Ratelband
Want die zegt met z'n volle verstand
Dat hij twintig jaar jonger is, hij leeft echt in die waan
Hij is vast bij haar in de leer gegaan!

Ze is dan wel klein,
Maar ze malen haar niet fijn!
Ook niet de grote kerels,
Want ze bespeelt ze als merels.

Ze is een hardwerkende vrouw
Maar bovenal trouw
Aan haar geloof, man en kinderen
Zolang deze haar maar niet hinderen
Om haar ding te doen
Want anders krijg je met de schoen

Ja, fel
Is ze ook wel
Deze bijzondere vrouw
Waar ik veel van hou.

Gefeliciteerd mamma, en touw je haai!

Geen opmerkingen: