Eigenlijk koop ik geen papieren boeken meer; want als ik er een koop, moet ik er ook een weggooien van mezelf. Dus als ik eens een papieren boek koop, denk ik er van tevoren heel goed over na.
Over sommige boeken hoef ik echter niet na te denken, die koop ik meteen. Orewoet van Emy Koopman is zo'n boek. 'Orewoet?', denk je misschien, 'wie of wat is dat nou weer? En Emy Koopman? Moet ik die soms kennen?'
Wat dat eerste betreft: het is een Middelnederlands woord en betekent 'aan waanzin grenzende liefde'. Met name Hadewijch gebruikte het vaak.
En Emy Koopman: die is nog niet beroemd, maar zal het wellicht worden, zeker nu ze zo'n schitterende debuutroman heeft afgeleverd. Vier ballen bij NRC Handelsblad maar liefst! Een korte introductie van het boek door Emy zelf bij het themakanaal Lezentv:
Als je haar zo helder hoort praten en uitleggen, zal het je niet verbazen dat ze rond dezelfde tijd als dat het boek uitkwam ook nog eens cum laude is gepromoveerd. Niet op het boek, maar op het onderwerp lijden, lezen en het effect op het gevoel hierbij, een mooie combinatie van haar twee studies psychologie en literatuurwetenschappen.
Deze dingen tegelijk (plus nog wat redacteurschappen) vind ik een fantastische prestatie, en het mooiste is misschien nog wel dat ze er zo bescheiden onder blijft.
Ik was bij haar boekpresentatie bij boekhandel Derijks in Oss, dichtbij de school waar haar vader rector van was en ik haar lesgaf in Grieks en Latijn. De presentatie, waarbij ze een stuk uit het boek voorlas, werd muzikaal omlijst door Lotte Vermeulen, ook al een oud-leerling, maar dan van een klas hoger. Emy (toen nog Marjolein geheten) en Lotte zaten samen in een band, vandaar. Ze had speciaal een liedje over Orewoet geschreven. Kijk, dan ben je een echte vriendin.
Naast mij waren er nog meer leraren (en de mediathecaris) van het TBL, plus nog een paar klasgenoten (waaronder Lilian Marijnissen) en ook haar vader en moeder. Sowieso een prettig weerzien met allemaal na 16 jaar. Wat een warme en sympathieke mensen! Maar vooral genoten van Emy natuurlijk, en trots op wat ze allemaal bereikt heeft. Het boek, natuurlijk door haar liefdevol gesigneerd:
Er was ook nog pers bij, en terecht. Fideel dat mijn 'mythische lessen' ook nog even genoemd werden in het stuk. Want dat is toch wat je wilt als docent, dat je lessen enige (al is het maar een klein beetje) impact hebben op het leven van je leerlingen.
Of ik het boek nu uit heb? Natuurlijk, in één ruk uitgelezen. Mooi en verrassend verhaal dat zich prachtig langzaam ontvouwt; goede inleving in de boeiend opgevoerde personages in verschillende tijden, waaronder met name de jaren zestig/ zeventig. Een aanrader dus. Je mag het gerust van me lenen, maar dan moet je het wel kopen als het je bevalt. Er zijn nog meer signeersessies in het land....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten