Afgelopen vrijdag was er een mooi seminar bij SURF, namelijk over het (duurzaam) delen van Open Educational Resources.
Sprekers waren Hans de Four van van het Vlaamse KlasCement, Robert Schuwer over het Nederlandse Wikiwijs, Gráinne Colone (vanuit een Engelse pub) over MOOCs en Nicolai van der Woert over open governance.
Het waren interessante sessies over het hoe en waarom delen van (open) onderwijsmaterialen.
Het waarom lijkt duidelijk: als je als docent iets moois gemaakt hebt, is het prettig als je dat op een platform kunt delen zodat anderen daar ook plezier van hebben, zeker als jij dan weer iets anders moois van iemand anders kunt gebruiken; zo help je elkaar en bespaar je elkaar tijd. Maar het blijkt toch nog moeilijk om mensen ervan overtuigen hun mooie materialen te delen.
Bij KlasCement hangen ze de volgende filosofie aan: mensen gaan vanzelf wel materiaal delen als ze veel van de site afplukken, omdat ze zich anders schuldig voelen. En om ze een handje te helpen hebben ze een puntensysteem gebouwd: als je iets van de site afhaalt, kost het je punten, maar als je op een product reageert of er iets op zet, dan krijg je punten.Bij het behalen van een bepaald aantal punten krijg je een bioscoopbon kado.
Bij Wikiwijs is men niet zo vrijgevig, maar bestrijkt men wel een groter gebied, namelijk primair, secundair en hoger onderwijs. Helaas lukt het overigens maar matig om het hoger onderwijs enthousiast te maken voor deze site; de reden is dat de look and feel als te kinderachtig wordt ervaren door de docenten van het hoger onderwijs. Gemiste kans helaas voor dit door ooit nog door minister Plasterk bedachte sympathieke initiatief. Waarom ze daar niet op doorgepakt hebben is me overigens een raadsel.
Wat beide systemen gemeen met elkaar hebben, is dat ze kwaliteit en vindbaarheid van het materiaal (hoera!) hoog in het vaandel hebben staan. In eerste instantie dacht men bij Wikiwijs dat de kwaliteit van de aangeboden leerobjecten vanzelf gewaarborgd zou zijn omdat leerkrachten zich zouden schamen om baggermateriaal op de site te zetten, maar dat bleek helaas niet het geval, vandaar dat er nu een redactie is ingesteld die onder andere controleert op spelling en en juiste (dat wil zeggen niet dode) links. De metadatering wordt nu nog door de docenten zelf verzorgd, maar Schuwer suggereerde dat de bibliotheek daar ook een hele goede rol in zou kunnen spelen (om de kwaliteit van de metadata te verhogen en de docenten te ontzorgen). Bij KlasCement is daar een team (geen bibliothecarissen!) voor aangesteld. Dat team let er ook op of er geen auteursrecht op de afbeeldingen rust.
Van der Woert (onder andere mede-initiator van NeuroBlend) vergeleek het onderwijssysteem (en dus ook de al dan niet open aangeboden leermaterialen) met een ecosysteem: niet statisch, maar dynamisch, met steeds veranderende omstandigheden, bedreigingen, kansen en wederzijdse afhankelijkheden. Zelf hadden ze bijvoorbeeld op een gegeven moment last van de steeds populairder wordende MOOCs en moesten ze zich met hun materiaal steeds meer aanpassen aan de islamitische gebruiken.
Hiernaast legde hij het onderwijssysteem (hij is bezig met een promotieonderzoek) ook nog naast de lat van de complexity theory (er zijn meerdere variabelen) en het open business model.
Uit het vorige week gepresenteerde onderzoeksrapport van Schuwer over Open Educational Resources bleek overigens dat docenten hun extra onderwijsmateriaal voornamelijk via YouTube zoeken en het ook voornamelijk video's zijn die ze hergebruiken. Nog een hoop werk aan de winkel dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten