Mooi jaar geweest

Dit jaar was zo mooi en druk, dat ik het niet eens kon bijhouden qua bloggen. Sommige hoogtepunten heb ik gewoonweg niet beschreven, en dat ga ik NU goedmaken.

Waar ik bijvoorbeeld niet over geblogd heb, zijn de UB-lunchlezingen die ik dit jaar samen met collega Joyce georganiseerd heb. En dat terwijl die toch ronduit spectaculair waren, met name de laatste, die gegeven werd door Jacqueline Fackeldey. Wat een energie en enthousiasme spatte daarvan af! Geheel tegen mijn gewoonte in heb ik de lezing met haar voorbesproken, want ze wilde zo veel mogelijk van onze organisatie weten. Dat zit haar eenmaal in het bloed: alles weten en pas dan conclusies trekken.

Naast dat ze ons goede tips (en complimenten) gaf op basis van wat ze bij ons online vond, zette ze ons tijdens de lezing ook aan het werk. En gaf ze ons soms tevens op onze kop/ stof om over na te denken: waarom al die Engelse termen in het beleidsplan en in de benaming van de afdelingen? Worden voorlopers in jullie organisatie gestimuleerd/ vrijheid gegund of juist 'in het hok gehouden'? Wat maken jullie eigenlijk waar van de ronkende woorden in jullie beleidsplan? Houden jullie je onderling ook aan jullie kernwaarden? En spreken jullie elkaar daar op aan? In hoeverre betrekken jullie jullie backoffice bij de klantprocessen? Waarom zijn jullie zo afdelings- en locatiegericht? Waarom worden de lunchlezingen altijd in de Centrale Bibliotheek gehouden? Hoe vaak loopt het management werkelijk rond op de werkvloer en probeert het te doorgronden wat er werkelijk leeft en hoe vaak lopen de werknemers rond om te begrijpen wat de klant werkelijk wil?

Maar Jacqueline is dan ook klantropoloog en snapt dat daar de focus van een bedrijf of organisatie moet liggen als men vooruit wil komen.

Een tweede hoogtepunt - want iets nieuws - was de cursus informatievaardigheden voor scholieren voor het OBC in Bemmel in het kader van hun nieuwe vak wetenschapsoriëntatie. Eén van de eerste vruchten van de samenwerking in het nieuwe team IV (waarvan ik trots coördinator ben).

Verder ben ik op kerstmiddag/ -avond samen met mijn dochter voor het eerst naar het glazen huis van Serious Request geweest. Prima vibe daar in Heerlen en fantastische eindshow.

En dan ben ik vast nog heel veel vergeten. Mijn cursus Cambridge Advanced bijvoorbeeld, had ik daar al over verteld? Al die essays die ik daar voor moet schrijven?

Er waren overigens niet alleen fijne dingen; ook zijn er twee mensen uit mijn vriendenkring dit jaar ernstig ziek geworden. Dat zijn zaken die niet zo snel in mijn blogs terechtkomen, maar die er écht toe doen. Naar hen en hun familie gaat dan ook mijn hart uit....volgend jaar hopelijk betere berichten daarover!

Het belang van de klassieken in Helsinki

In Helsinki zijn ze vrij spaarzaam met bewegwijzering. Bovendien hebben ze een taal waar ik geen touw aan vast kan knopen. Ik zou me er dus ook niet zo snel thuis voelen als in andere Europese steden, waar ik de taal wel van spreek of op z'n minst aanknopingspunten kan vinden om 'm een beetje te kunnen begrijpen.

Maar gelukkig is er veel Latijn, Engels en klassieke architectuur in de stad aanwezig. Want dat begrijp ik, die Europese taal spreek ik. Ik denk dat het anders geweest zou zijn als er alleen maar Finse, Zweedse en Russische talen en symbolen geweest zouden zijn, maar dat is een veronderstelling.

Enfin, uit de historie van de tentoonstelling over de universiteit van Helsinki begreep ik dat het Latijn naast academische taal onder andere een ook functie had tijdens de taalstrijd tussen het Zweeds en het Fins die lange tijd op de universiteit gewoed heeft. Als men Latijn gebruikte, hoefde men niet te kiezen tussen beide talen en de ander dus tegen de schenen te schoppen.

Misschien heeft men daarom ook wel de universiteit in classicistische stijl gebouwd, maar die stijl was tijdens de (her)bouw van de universiteit sowieso in de mode. Daar hadden ze dus mooi geluk mee.