Ontploffing in Nijmegen

Vanmorgen werd Nijmegen en omgeving rond de klok van zeven nogal ruw gewekt. BAM! We wisten werkelijk niet wat er aan de hand was. Een straaljager, de derde wereldoorlog? Het geluid was doordringend en hield maar niet op. Het radionieuws meldde er (nog) niets over. Dus op naar twitter. Langzamerhand werd duidelijk dat de elektriciteitscentrale van Nijmegen was ontploft en de wind naar het noorden (ahum Lent dus) stond.

De druk op de ketel in de elektriciteitscentrale was iets te hoog opgelopen, dus hij moest even stoom afblazen. Nou, ik moet ook wel eens stoom afblazen, maar deze mate van heftigheid heb ik hier nog nooit mee bereikt!

Enfin, nadat we over de eerste schok heen waren, kwam de vraag of we wel naar buiten konden, omdat er misschien giftige stoffen waren vrijgekomen. Op twitter waren de meningen hierover verdeeld. Op radio en televisie (die waren inmiddels ook wakker geworden) wist men te melden dat we ramen en deuren gesloten moesten houden en even later dat we toch naar buiten konden. Door de schoorsteen dan soms? Beetje vreemd.

Ondertussen waren de kinderen niet meer te houden, die wilden naar school (lees: dichter bij de ramp komen). En langzaam maar zeker sijpelden er op twitter berichten door dat de kinderen van de meest voorzichtige ouders naar school mochten. Okay, de onze dus ook maar....

Een paar minuten nadat ik ze naar buiten had laten gaan en snel de deur weer dicht had gedaan, kwam mijn zoon met een wit gezicht terug. O nee! Ik had hem nooit moeten laten gaan! Wat is er aan de hand? 'O, boek vergeten voor Frans en gisteren ook al, dus dat durf ik niet nog een keer'.

Alles weer bij het oude. Gelukkig maar.