Afgelopen week was ik voor een landelijk overleg voor mijn werk naar de culturele hoofdstad (Leeuwarden). Het was zoals altijd een nuttig overleg. Vakreferenten klassieke talen deze keer.
Eén van de sprekers was iemand uit onze gelederen, namelijk Jacob van der Sluis. Hij was betrokken bij de samenstelling van de tentoonstelling Land van Latijn in Franeker en vertelde onder andere een boeiend verhaal over de positie van het Latijn op de universiteit tot een eeuw of anderhalf geleden, waar hij onderzoek naar had gedaan. Was daar ook kritiek op, net als op het Engels als academische taal op de universiteiten tegenwoordig?, vroeg hij zich af. Dat bleek niet zo te zijn, het Latijn had lange tijd een stevige positie op de universiteiten en het was ook een mooie manier om je te onderscheiden van het gewone volk.
Wel werd het door alle nationaliteiten die de universiteit bezochten, op een andere manier uitgesproken: je had Nederlands Latijn, Engels Latijn, Hongaars Latijn et cetera. Net als dat je nu Frans en Duits Engels hebt.
Om dat te illustreren was men bij het museum op het lumineuze idee gekomen om voor de tentoonstelling een zogenaamde Latijnfontein te maken. Een prachtige uitvinding: als je op een knopje op deze 'fontein' drukt, krijg je het Latijn uitgesproken door verschillende nationaliteiten te horen.
Geweldige vondst! Jammer dat de tentoonstelling al voorbij is, want die had ik best in het echt willen zien en horen. Maar, zo werd ons beloofd, wie weet gaat de Latijnfontein nog op tournee.
Jacobo volente dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten