Gisteren hadden we een uitje met onze afdeling. Er was lang geheimzinnig over gedaan waar we naar toe zouden gaan; alles wat we wisten was dat we ons bij de Flixbus bij het station moesten verzamelen, gemakkelijke kleding en sportieve schoenen aan moesten doen en we rond 19 uur weer thuis zouden zijn.
Zó jammer voor de organisatoren dat de buschauffeur zich in de eerste zin al versprak: het zou een ritje naar de Ef..., oei, op dat moment herinnerde hij zich dat hij strikte orders van de organisatoren had gekregen om de bestemming niet te noemen. Maar toen was het 'kwaad' al geschied.
Enfin, het werd sowieso een leuke dag in Kaatsheuvel met een ochtend-high tea, teambuildingspellen (strijd en vlijt) onder leiding van twee door de wol geverfde sleuteliers en na de lunch vrij het park bezoeken, waarbij de UB zichzelf al gauw onderverdeelde in 'thrill seekers' en degenen-die-geen-achtbaan-nodig-hebben-om-plezier-te-maken. Ik bevond me uiteraard in de laatste groep. Sarah weet je wel. Maar wist gelukkig nog wel een natte broek te halen in de Piraña. Toch nog een beetje stoer. Maar niet zo stoer als de collega die een heel nat shirt behaalde en al helemaal niet zo stoer als de collega's die alle achtbanen af durfden.
Mijn kinderen vonden mijn Piraña-avontuur natuurlijk helemaal niet cool ('ben je niet eens in de Python geweest?'), hoewel een vriendin van mijn dochter onder mijn Instagrampost treffend opmerkte: 'when ur mom's life is better than yours'. Tja, zij hebben deze week tentamens. Hun tijd van grotemensenbeproevingen komt nog wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten