Het schijnt dat tegenwoordig zelfs niet iedereen van die leeftijd die opa en oma wordt, meer zo genoemd wil worden. Want als je grootvader of grootmoeder wordt, dan lijk je ineens zo oud. En dat willen de moderne opa's en oma's niet meer! Tenminste, niet in België. Maar het zou me niet verbazen als dat voor de Nederlandse bonpa's en bomma's ook geldt.
Maar ja, hoe zou je de jonge grootouders dan moeten noemen? Kerel en merel? Mozes kriebel!
En dan ook alsjeblieft geen u meer natuurlijk. Gewoon joh! Of hé!
Zelf heb ik helaas geen opa of oma meer. Maar ik zou ze wel met opa en oma aanspreken, geloof ik, en ook niet tutoyeren. Een totaal andere generatie.
Mijn ooms en tantes van mijn moeders kant wilden vroeger ook niet met de bij hun horende familiestatus aangesproken worden. Niets oom Sjors, gewoon: Sjors. Zelf voel ik me daar ook prettiger bij. Aanspreken met tante Monique sta ik niet toe. Vandaar dat ik pas door mijn lieve nichtje van zes jaar oud op 22 jaar geschat werd.
Het werkt dus blijkbaar wel!
via
2 opmerkingen:
Dan is het ook nog een onderzoekje waard hoe verschillende culturen hiermee omgaan. Toen Hessel in ons gezin kwam, zei hij altijd keurig 'mevrouw en meneer van Steekelenburg'. Nu mijn ouders opa en oma zijn, noemt hij hen ook opa en oma. Hij spreekt ze altijd aan met 'u', nooit anders. Hessel is sowieso heel respectvol naar oudere mensen. Ook naar zijn eigen ouders toe is hij respectvol en correct. Nu is het de vraag of dat met de Friese cultuur te maken heeft, of gewoon met de persoonlijkheid van Hessel!
En jij?
Een reactie posten