Het moestuinseizoen is weer van start gegaan en dat was te merken aan de drukte op de percelen op het complex. Hele gezinnen waren uitgerukt.
Lekker naar buiten dus, maar ook: werk aan de winkel! Ons moestuintje is gelegen aan een laan met veel eikenbomen en eikenblad is niet goed voor de grond (die wordt daar zuur van) en moest dus opgeruimd worden. Lekker karweitje voor de zaterdag. Bruine blaadjes rapen.
Ik was nog geen vijf minuten bezig, of daar kwam een jongetje van een belendend tuintje me vergezellen.
'Waarom doe je die bruine blaadjes allemaal in een plastic zak?'
'Die zijn lelijk en stom, die wil ik niet in mijn tuin.'
'Mag ik helpen?'
'Ja hoor!'
Ik had er een tijdje een goede hulp aan. Af en toe liep hij naar zijn ouders toe en kwam hij met iets verantwoord lekkers terug. Ik mocht van zijn appelsap drinken en stukjes bananenchips en wortel van hem eten. We hadden het gezellig. Opeens zei hij: 'Ik wou dat jij mijn moeder was!'
Dat snapte ik wel; zijn eigen ouders waren druk bezig met omspitten van hun eigen tuintje en managen van hun andere drie kinderen - die konden hem niet zo veel aandacht geven als ik.
Na een tijdje kwam zijn grotere zus hem vergezellen. Die was meer van het praten dan van het werken.
'Welke bloem vind jij het mooist?' 'Die blauwe, want daar zit een bij op', zei ik.
'Dat is geen bij, dat is een hommel!'
'O.'
'Ja, dat weet ik nog uit mijn hommel- en bijentijd' en ze somde alle verschillen tussen de hommel en de bij en detail op.
Ai, viel ik even door de mand! Ik heb ze maar gauw naar hun eigen moeder teruggestuurd. Dan maar geen kinderen oogsten in de moestuin....
