 |
| foto: Martine van Harten |
Ongeveer een maand geleden kreeg ik een alleraardigst mailtje van een internationale student (Reuben Malekar), die tevens redacteur van de Vox is: of hij met mij een interview kon houden over mijn werk voor Cobomen; dat ik daar vrijwilliger was had hij via LinkedIn ontdekt.
Ik antwoordde hem dat ik de laatste paar jaar niet meer zo actief was voor de stichting omdat ik tegenwoordig een volkstuintje (en de roeivereniging) heb en er dus niet zo veel tijd in kan steken als voorheen. Of ik dan andere mensen wist die hij zou kunnen benaderen. Ja hoor, de oprichters van de club, aan hun e-mailadressen kon ik hem wel helpen.
Zo gezegd, zo gedaan en dus vertelde hij me een week later dat hij contact met hen had gehad en dat hij een interview met hen ingepland had. Maar hij wilde mij eigenlijk ook nog graag wel interviewen en natuurlijk stemde ik daar mee in.
Het resultaat lees je hier.
Nu sta ik weer quitte met mijn dochter, die al in de Vox stond toen ze nog maar net een paar maanden op de uni zat. Hard werken om je kinderen een beetje bij te houden....
