Eindelijk heb ik de LILAC-conferentie dus een keer bezocht. Dit is een jaarlijkse conferentie met betrekking tot informatievaardigheden in Engeland. Het lijkt een beetje op de ECIL-conferentie die ik normaliter bezoek, maar is iets minder internationaal. Wel heel blank. Dat laatste viel vooral op toen we het congresdiner hadden en wij blanken bediend werden door toevallig uitsluitend Indiërs. Ik vond dat zelf een beetje ongemakkelijk, maar de rest van de goegemeente leek er niet zo veel last van te hebben. 'Zij verzorgen gewoon de catering.'
De kwaliteit van de lezingen is over het algemeen wel beter dan bij de ECIL, maar dat komt voornamelijk omdat iedereen het Engels hier goed beheerst. Een voordeeltje van een Engels congres. Naast de Britten waren er voornamelijk Amerikanen, Scandinaviërs en .... Nederlanders.En die spreken allemaal (misschien op mij na) behoorlijk goed Engels. Tevens is de selectie van de papers behoorlijk veel strenger en duurt het congres korter (drie in plaats van vier dagen).
Verder hebben de LILAC-ers een leuke traditie die de ECIL-ers niet hebben: op het congresdiner worden boeken verloot en wel op de volgende wijze: onder sommige borden is een lotnummer geplakt. Degene die een nummertje heeft 'getrokken', mag naar voren komen en een boek ophalen. Dat maakt het nét nog iets meer een bibliotheekcongres.
Jammer is wel dat ze geen georganiseerde gezamenlijke excursiedag ná het congres hebben zoals bij de ECIL, zodat je in het gezelschap van je internationale collega's iets van de omgeving kunt zien. Want eigenlijk zijn dat - zo is mij opgevallen - bij uitstek de dagen waarop je lekker informeel kunt netwerken en de inhoud van het congres nog eens kunt doorspreken.
Maar natuurlijk hebben we er zelf met een paar man een dagje aan vastgeplakt. Want het is zonde om in Nottingham een congres te hebben en niets van de stad te zien behalve de overigens prachtige campus. Nee, we hebben ondanks het wat gure weer mooi een dagje sightseeing kunnen doen. Pitcher & Piano (een kerk omgebouwd tot kroeg, zo krijg je de mensen wel weer de kerk in!), de Robin Hood tour door outlaw Ezekial Bone die je absoluut moet doen mocht je toevallig in Nottingham verzeild raken, de absolutely scary Ghost Walk, beginnend bij een van de leukste en oudste herbergen van Engeland en de dag erna een rondleiding in de city of caves.
En dat kasteel dan, zeg maar de grootste attractie? Ach, dat werd verbouwd en dat hebben we niet eens gemerkt. We hadden het sowieso al kei-leuk.
Ja, hierna komt eindelijk het inhoudelijk verslag, en het verhaal van de terugreis. En nee, dat was geen ghost tour, noch heb ik me als een Robin Hood gedragen. Nou ja, een beetje dan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten