Het voelde een beetje als spijbelen vandaag. Er was een buurtfeest en we hadden ondanks het mooie weer eigenlijk geen zin. Er zouden gezamenlijk plantjes in de straat gepoot worden (daar had ik wel zin in, maar het bleek maar om twee bloembakken te gaan) en er waren een luchtkussen en nog een paar andere circusattributen voor de kinderen (nota bene pal voor ons huis, maar daar voelden onze kinderen zich te groot voor) en verder natuurlijk drank en een poolbiljart.Maar ik had Emma op bezoek (bijna uit en misschien nog wel interessanter dan mijn buren) en had eigenlijk meer zin in m'n eigen potje thee in m'n eigen tuin...
Ja, het voelde als spijbelen. Heerlijk!
Laat je zoon het niet horen!
BeantwoordenVerwijderenInderdaad! Hoewel, het was grotemensenspijbelen en dat mag!
BeantwoordenVerwijderenLeg dat maar eens aan je zoon uit.
BeantwoordenVerwijderenIk voed 'm op met de stelregel dat voor literatuur alles mag wijken! En dat als hij groot is, hij heel vaaak mag spijbelen!
BeantwoordenVerwijderenAlles mag wijken voor Jane Austen.
BeantwoordenVerwijderenZeker; als ik Emma nu nog niet uit had, had ik zeker moeten spijbelen van mijn werk.
BeantwoordenVerwijderen