zaterdag 25 juni 2016

Dierbare vriend


Het leuke van het werken in een erfgoedinstelling is dat er af en toe eens bekende Nederlanders op afkomen. Zoals bij het KDC, waar ik dan weliswaar niet werk, maar die wel onder de paraplu van onze UB hangt.

Het centrum had Dries van Agt weten te strikken om de opening van hun tentoonstelling Het katholiek politiek affiche te verrichten. Heel toevallig zat ik tijdens het voorprogramma achter hem en zag dat zijn horloge vijf minuten voor stond. Dat vond ik wel grappig, want dat horloge voorzetten doe ik ook altijd, maar had ik op de een of andere manier niet van hem verwacht. Hij leek me ondanks zijn breedsprakigheid namelijk een zeer stipte man.

Na vier inhoudelijke lezingen mocht hij een kort woordje houden om de opening van de tentoonstelling luister bij te zetten. ´Een kort woordje houden, dat is me geloof ik nog nooit gelukt´, zei hij, maar hij zou z´n best doen. Zijn ´korte woordje´ werd uiteraard een amusant optreden met verschillende politieke anekdotes, waarbij Lubbers, Wiegel en 'ome Joop' allemaal in geuren en kleuren voorbij kwamen. De jaren zeventig waren weer even terug.

Wat politieke affiches betreft wist hij te vertellen dat hij nooit met z'n tronie op zo'n poster was verschenen; hij bemoeide zich er ook nooit mee wat er op de affiches kwam. Slechts één keer hadden de PR-mensen hem samen met Ruud Lubbers op een politieke advertentie gezet en dat had hij ze niet in dank afgenomen: alsof hij het niet aan zou kunnen om in z'n eentje dat CDA te leiden....

Enfin, aan het eind van de lezing wist hij nog een affiche tevoorschijn te tonen van de Dolle Mina's met de tekst Van Agt moet weg....Gods eigen seksist, die hij pas geleden gevonden had toen hij z'n zolder aan het opruimen was omdat hij ging verhuizen.



Het hoofd van het KDC, Lodewijk Winkler, wilde 'm graag hebben. Dat mocht en Van Agt noemde Lodewijk een dierbare vriend. Van het 'vrind' is hij blijkbaar na al die jaren van afgestapt.

Toch een belangrijke wending, net als zijn plotselinge inzet voor de Palestijnse zaak.

woensdag 22 juni 2016

Afscheid van een collega



De hele week heb ik er al last van, dat mijn collega met pensioen is. Hij was namelijk mijn kamergenoot en sympathiekste en kundigste collega. Natuurlijk helpt het niet dat mijn andere collega net op vakantie is, zodat ik even helemaal alleen op de kamer zit, maar toch, het gat is groot en voelbaar. En het bureau zó leeg....

We hadden afgesproken dat ik zijn bureau aan het raam mocht hebben, maar het voelt bijna als heiligschennis om daar te gaan zitten. Om het bureau wat leger te maken en de overgang gemakkelijker, heb ik al wat spulletjes van mezelf neergezet. Maar ze horen daar niet. Het is Harries bureau!

Morgen is hij officieel een week weg. En ga ik toch maar op zijn plek zitten, zodat er weer iemand anders op mijn plek kan gaan zitten. Het is onvermijdelijk, zo is het leven, panta rhei.

Maar reken maar (op zijn rekenmachine, die hij heeft achtergelaten) dat ik hem ga missen. Aan wie moet ik nu advies vragen? Gelukkig was hij er van de week nog even, omdat hij nog iets moest declareren. Het leek even als vanouds en hij had zelfs nog wat adviezen in petto....

Wish me luck!

zondag 5 juni 2016

Eindelijk!


Eindelijk komt er dan een nieuw album van Nick Cave uit.

Op 9 september en hij gaat Skeleton Tree heten. Op de dag ervoor wordt in 650 bioscopen (onder andere in Arnhem) wereldwijd tezelfder tijd, namelijk om 20 uur, een film over (de totstandkoming van) dit nieuwe album vertoond. Dat laatste liep flinke vertraging op door de tragische dood van een van de twee puberzonen van Cave vorig jaar.

Ben heel benieuwd! De documentaire is opgenomen in 3D en zou sterk, kwetsbaar en rauw zijn. Met veel rouw ook neem ik aan. Of ik al een kaartje heb? De vraag stellen is 'm beantwoorden....