maandag 29 juni 2015

Down the rabbit hole



´Hé, hoe was Woodstock eigenlijk?'
'Dat was toen wij nog in de wieg lagen, heren. Hoe lang denken jullie dat dat geleden is?'
'Nou, eh, 25 jaar geleden of zo?'
'Oké, aangenaam kennis met jullie te maken en succes met je opleiding verder; we hopen dat ze ook iets aan rekenen doen daar.'

Nee, we waren bepaald niet de jongsten op het festival Down The Rabbit Hole ('superleuk dat jullie hier ook komen!', voegden een paar schattige achttienjarige meisjes ons de laatste dag toe toen we ze onze laatste muntjes gaven), maar zeker ook niet de oudsten en soms konden we zelfs een beetje moederen over jongeren die iets meer gebruikt hadden dan goed voor ze was en bijvoorbeeld als een hond over de grond kropen bij het concert van Iggy Pop waardoor ze bijna verdrukt werden door de massa. Als dank kregen we natte kusjes op de mond en knuffels, iets wat ze zich later vast niet meer willen herinneren.....

Maar mensen, wat een sfeer daar op het festivalterrein, heerlijk op het terrein van recreatieplas De Groene Heuvels. Iedereen kon lekker genieten van de fantastische optredens en tussen de optredens door heerlijk zwemmen, schommelen, hoelahoepen, een vlot bouwen, timmeren, zich laten ingraven, weedburgers en pizza's eten, op het gras of strand liggen, of gewoon rond z'n tentje of camper hangen.

Ja, zo moet Woodstock ook ongeveer geweest zijn.

Maar hier en nu was het natuurlijk veel georganiseerder; het terrein was bijvoorbeeld zo groen mogelijk gemaakt en versierd met prachtige psychedelische visuals. Lowlands zoals het vroeger was, laat de recensent ons weten.


Hoogtepunten waren wat mij betreft de optredens van Patti Smith en natuurlijk Iggy Pop, de op z'n 68ste nog stoere en sexy hoofdheld van het festival. We hadden ons best gedaan om vooraan te komen en dat is ons aardig gelukt. Twee keer tweede rij; de eerste rij werd steevast ingenomen door 'hekmannen', mannen die zo'n beetje als blokken beton aan het hek vastgeketend waren en van geen wijken wisten, zelfs niet voor de jonge klein-formaat-meisjes waar wij ons over ontfermd hadden. Bij de konijnen af!

Ook The War on Drugs op de laatste dag was goed, maar o zo arrogant, ik denk niet eens dat ze gemerkt hebben dat ze voor een publiek stonden. Dan kunnen ze nog zo'n mooie plaat gemaakt hebben, geef mij dan maar liever de mannen van Che Sudaka. Wat een enthousiasme, ze kregen echt de hele tent aan het springen en dansen. 'Hey there, I don't see everybody jumping, put down your cellphone and dance!' Ze hadden ook hun best gedaan om Nederlands te leren: 'Geen mens is illegaal!' werd ons verzocht mee te scanderen (de bandleden zijn zelf ooit als illegaal naar Barcelona gekomen). Bovendien draaiden ze hun hand er niet voor om om lekker te crowdsurfen en namen ze na afloop als enige van de bands die ik gezien heb, ook nog de tijd om te babbelen met het publiek, met ze op de foto te gaan en ons, oudere festivaldames, welgemeende kusjes te geven.

Geweldig toch?

Zoals het hele festival geweldig was. Eat your heart out, Woodstockers!

Bekijk hier het optreden van Che Sudaka (ja, wij komen ook prominent in beeld)
Het geheim van Down the Rabbit Hole ontrafeld
3 voor 12 verslagen en video´s

vrijdag 26 juni 2015

Festivalgezin


Poeh, poeh, we beginnen hier thuis wel echt een festivalgezin te worden. Niet dat dat heel speciaal is, want volgens mij zijn er inmiddels heel wat festivalgezinnen in Nederland.

Er zijn ook heel wat festivals.

Het begon met mijn dochter; die ging naar Pinkpop. O ja, daar was ik ook zo'n 30 jaar geleden. Ik heb er zelfs nog (maar liefst) drie foto's van - foto's waren nog duur in die tijd:


Waarom er geen foto van The Cure of The Cult bij zit, weet ik ook niet. Waarschijnlijk zijn de foto's van die bands mislukt omdat ze 's avonds optraden of we te ver van het podium af stonden.

En inderdaad, we liftten daar toen nog heen (mijn dochter nam gewoon de trein). Waarom ik op blote voeten was, weet ik ook niet. Ik kan me niet voorstellen dat mijn schoenen gestolen waren?

Vorig weekend ging mijn zoon naar Defqon (en haalde daarmee de krant; achteraf weliswaar, toen hij samen met z'n vriendin gespot werd bij het bepakt en bezakt naar huis lopen; een sfeerimpressie daarvan).

En vanavond ga ik naar Down The Rabbit Hole.

Ik weet zeker dat mijn man volgend jaar ook meegaat (of ook zelf een festivalletje van zijn gading uitzoekt ;)

woensdag 24 juni 2015

Snellaadstation


Bijna, bijna had ik mijn mobieltje niet kunnen gebruiken bij de workshop van Arnoud Kuijpers van afgelopen maandag. Maar tegenwoordig hebben we geweldige voorzieningen in onze UB: ook zonder je stekkertje bij je te hebben kun je je telefoon (of iPad) opladen.

De studenten hebben het toch maar goed bij ons (en wij zelf dus ook).

maandag 22 juni 2015

Flipping the classroom in de praktijk


Een jaar of twee geleden zag ik een heel tof filmpje op YouTube: het nut van lezen. Ik dacht 'wat leuk gemaakt, de maker ervan moeten we eens uitnodigen om een paar filmpjes voor ons te maken'.

Dat laatste is er nooit van gekomen, maar we (de maker en ik) hebben elkaar sindsdien wel veel via Twitter gesproken. En toen hij vertelde met welke software hij het filmpje had gemaakt dacht ik 'die moeten we een keer uitnodigen om ons uit te leggen hoe dat programma (VideoScribe) precies werkt'.

Tot een afspraak kwamen we echter steeds maar niet, omdat de tijd er steeds niet rijp voor was. Maar nu wel en vanmiddag heeft Arnoud Kuijpers, want zo heet de maker, ons een workshop over VideoScribe (en andere software zoals Socrative en Zaption) om instructies levendiger te maken) gegeven. Als je trouwens denkt 'die naam Arnoud Kuijpers komt me bekend voor', dan kan dat kloppen, want hij is onlangs leraar Nederlands van het jaar geworden!

En gezien zijn overweldigende enthousiasme kan ik melden dat dat wat mij betreft helemaal terecht is; het zijn niet alleen de video's die hij maakt; het is uiteindelijk de leraar die het 'm doet!

vrijdag 12 juni 2015

50 jaar getrouwd


Vandaag zijn mijn ouders 50 jaar getrouwd. Vijftig jaar bij elkaar! Het klinkt als een miljoen jaar! Al die tijd alles met elkaar delen, kun je het je voorstellen?

Over pieken en langs dalen, altijd maar weer samen opstaan, werken, bidden, eten en naar bed gaan. Kinderen voeden en opvoeden, verjaardagen vieren, bruiloften bezoeken, kaarten, naar het café gaan, naar de kerk gaan, elkaar opmonteren, (gelukkig maar heel soms) in het ziekenhuis bezoeken, (helaas ook) begrafenissen afgaan....50 jaar met elkaar....en dat als een sterk merk.

Want een ster merk, dat zijn mijn ouders zeker. Taai en niet kapot te krijgen. Altijd klaarstaan voor iedereen, niets is te gek: halen en brengen, verhuizen, tuinieren, (met bloemen) versieren, op de kinderen passen, verven: u roept, wij draaien.

Niet alleen voor klusjes staan ze trouwens klaar, maar ook en vooral voor gezelligheid, eten, drinken en dansen.

Geen wonder dat ze zo populair zijn in elk dorp dat ze bewoond hebben.....

Ik wens ze nog vele vrolijke en gezonde jaren toe met elkaar. Ze zijn een voorbeeld. Mijn voorbeeld.