woensdag 25 februari 2015

Autoauto


Eigenlijk slaat het woord automobiel nergens op. Want het half Grieks/ half Latijnse woord zou een voorwerp moeten aanduiden dat vanzelf beweegt. Nou, dat doet de huidige auto echt niet!

Mede daarom ben ik zo blij dat de internetgiganten Google en Apple bezig zijn auto's te ontwerpen die écht vanzelf bewegen (nou ja, nadat je de eindbestemming hebt ingetikt dan).

Met zo'n auto zou ik (weer) gaan autorijden!

Het verhaal is namelijk dat ik wel auto kán rijden, maar het niet (meer) durf. Hoe dat zo komt? Toen ik m'n rijbewijs net gehaald had (eerste keer geslaagd mensen!), hebben twee van mijn vriendinnen onafhankelijk van elkaar een botsing gehad, waarbij ze een whiplash opliepen. Dat heeft destijds veel indruk op mij gemaakt. Ik durfde niet goed meer te rijden, zeker niet omdat ik ook nog eens een kind moest vervoeren (ik heb mijn rijbewijs net voor mijn zwangerschap gehaald). Bovendien ben ik de trotse bezitter van een gebrek aan dieptezicht, wat mijn rijkunsten en zelfvertrouwen ook niet deed toenemen. En ik heb een man die een fantastische chauffeur is.

Maar een mens is ook graag zelfstandig, nietwaar?

Dus als Google of Apple proefpersonen vraagt voor zo'n mobiel, dan ben ik de eerste die zich aanmeldt! (Wees gewaarschuwd)

Goed artikel in de Correspondent: Waarom we straks lachen om onze angst voor de zelfrijdende auto
En in Science Guide: iPad op wielen

vrijdag 20 februari 2015

Held van de moderne tijd


Die Daan Roosegaarde, dat vind ik toch wel de held van onze tijd. Hij wil namelijk met behulp van techniek onze wereld niet alleen duurzamer, maar tegelijkertijd ook mooier maken.

Is dat niet een fantastisch streven?

Onlangs werd hij bezocht door Ivo Niehe, de weliswaar duurzaam op tv zijnde, maar verder de wereld niet mooier makende presentator.

Hoewel, door het interviewen van Roosegaarde in z'n studio en dat te laten uitzenden heeft hij de wereld toch een stukje mooier gemaakt. Eerlijk is eerlijk.

Bekijk hier de lichtgevende aflevering (vanaf min. 27.32)

zondag 15 februari 2015

Voorpret


Na het zien van de film 20.000 days on earth kun je volgens mij eigenlijk nog maar één gedachte hebben: ik moet naar een concert van Nick Cave.

En laat ik nou (dankzij angel Karen) gaan in mei! Op de eerste rij nog wel, de rij waarvan hij in de film zegt dat hij er altijd het meeste en beste contact mee heeft tijdens z'n concerten, wat op zich niet onlogisch is.

En omdat de NTR zo vriendelijk was het vrijdag uit te zenden en vervolgens op uitzending gemist (uur van de wolf) te zetten, kan ik een hele lange voorpret hebben. Wat een luxe...

Interview door Jaap Boots over de film 20.000 days
Nog een interview, waaruit onder andere duidelijk wordt dat de moeder van Cave bibliothecaresse is (en zijn vader literatuurdocent)

zaterdag 14 februari 2015

Eis quos amo: Latijnse Valentijn!


Doe eens gek en trakteer je geliefde eens op Latijn met Valentijnsdag!

Kies bijvoorbeeld uit:

Te amo ik hou van jou
Eis quos amo voor hen die ik liefheb
Una in perpetuum één tot in de eeuwigheid
Amor vincit omnia liefde overwint alles
Amor meus amplior quam verba est mijn liefde is groter dan woorden
Omnia vincit amor; et nos cedamus amori liefde overwint alles; laten wij ons ook overgeven aan de liefde
Amor animi arbitrio sumitur, non ponitur we kiezen ervoor om lief te hebben, niet om te stoppen met lief te hebben
Illis quos amo deserviam voor hen die ik liefheb zal ik een offer brengen
In aeternum te amabo ik zal tot in de eeuwigheid van je houden
In perpetuum et unum diem voor altijd en één dag
Si vis amari, ama bemin als je bemind wilt worden
Amor caecus est liefde is blind
Tibi magno cum amore voor jou met grote liefde
Te valde amo ac semper amabo ik houd veel van jou en zal altijd van je houden

Het is wel duidelijk: zonder liefde stelt het leven niets voor - oftewel: sine amor nihil est vita

Basia!

via

zaterdag 7 februari 2015

Sweet tweetseat


Mijn volgers op Twitter en Facebook zal het niet ontgaan zijn: ik zat van de week weer eens een avondje op de tweetseat bij de Openbare Bieb. Aanleiding deze keer was het Poëziefeest met als speciale gast Ilja Leonard Pfeijffer.

Toen ze me daar voor vroegen, kon ik natuurlijk geen nee zeggen.

En ja, het was weer een geweldige avond. Dicht bij de gasten en verre van ingedommeld dankzij het afwisselend programma: voordracht door Else Kemps, fijne pianomuziek met zang door Down in Norway, de wisseling van de wacht qua stadsdichterschap (van Marijke Hanegraaf naar Frouke Arns) met woorden van dank door de wethouder, voordracht in het Arabisch door Amal Karam, hiphopdicht door Cees zegt dingen samen met Discipline en natuurlijk Ilja. Altijd Ilja. Kundig geïnterviewd door Jenneke Harings.

Enkele quotes van Pfeijffer uit het interview:
'Ik fleur altijd helemaal op als ik in Nijmegen kom.'
'Als je poëzie wilt voordragen moet je gaan staan.' (toen hem gevraagd werd iets uit zijn werk voor te dragen)
'Voor mijn nieuwe bundel kreeg ik zelfs van de Telegraaf vier en een halve ster; dan hadden ze er net zo goed vijf kunnen geven'. (het met hem geplande interview met de Telegraaf ging overigens niet door wegens ziekte van de journalist)
'Het is vervelend als de inspiratie (poëzie) het overneemt van de controle (een geplande roman); romans zijn namelijk veel lucratiever.'
'Engagement is in poëzie niet het allerbelangrijkste. Wel het lef om risico's te nemen.'
'Ik wil de steigers, het maakwerk niet verbergen in mijn werk. Vergelijk het maar met het Centre Pompidou.'

Beluister hier de voordragende maestro zelf.

Sfeerbeelden met medetwitteraar Annelie en met signerende Ilja