zondag 31 januari 2010

Genoeg geaaid!

Nou, even genoeg geaaid, die aaibaarheidsfactor! Leuk boekje hoor, daar niet van, en zeker in dezeluxe uitgave, maar ik ben eenmaal geen poezenliefhebber van het niveau van Rudy Kousbroek, al kan hij me toch behoorlijk meekrijgen in z'n rake observeringen en raakte ik menigmaal behoorlijk vertederd.

Onze buren hebben katten en die zijn in de vakanties van ons, tenminste in de tijden dat zij op vakantie zijn en ze zijn sowieso het meest in onze tuin; ze hebben namelijk niet in de gaten dat onze tuin niet de hunne is. Een beetje kan ik me dat wel voorstellen, hoor, want onze tuin is niet helemaal afgeschut. Zowel onze buren als wij vonden het namelijk een nogal claustrofobisch idee om helemaal afgeschut te zitten, en dus hebben we een  niet afgeschut gezamenlijk perkje tussen onze tuinen. Met een paadje ertussen, zodat de kinderen heen en weer kunnen banjeren. En de poezen weten natuurlijk niet dat dat paadje voor de kinderen gemaakt is.

Deze poezen zijn overigens niet DE poezen van het eerste uur, want die zijn allang kwijt of overreden of hebben zelfmoord gepleegd. Van de moeder van de huidige moederpoes heb ik echt dat vermoeden, omdat die aan ernstige depressies leek te lijden; dat begon toen zij kinderen had. Ze keek me sindsdien aan met een blik van 'nu is mijn leven voorgoed verpest'. En nu is ze er dus niet meer.

Maar haar dochter en kleinzoon des te meer. Ach, en eigenlijk zijn ze best leuk. En aaibaar.

Maar ik ben toch meer een hondenliefhebber. Maar die stinken zo, vindt Kousbroek.

Thuislente

Kijk, bij ons thuis is het al lente! Nu buiten nog....

zaterdag 30 januari 2010

Nieuwe klassieke cartoons

Yo, nieuwe klassieke cartoons bij Stilus! Veel Sisyphi, een paar Pandorae en Bruti en een wel erg pikante Sapph(o).....

vrijdag 29 januari 2010

Aaibaarheid en stijl

Ik ben momenteel bezig in de aaibaarheidsfactor van Rudy Kousbroek en ik kan het niet laten om tijdens het lezen af en toe even de prachtige kaft te aaien. En het boek is niet eens van mij! Ik heb het te leen gekregen van LS, die dit jaar toch geen fictie leest.

Wat zou de Nationale Mental (lees)Coach eigenlijk van deze kaft vinden? Ik durf er bijna al mijn geld om te verwedden dat hij het een prachtige kaft vindt!

Kijk maar eens naar het filmpje hier!

donderdag 28 januari 2010

Kerstpakket


Beste collegevoorzitter,

Ik weet al wat ik in mijn kerstpakket wil hebben dit jaar. Het past prima in de rode RU-tas met etenswaren en kookboeken die we eind vorig jaar van u hebben mogen ontvangen voor ons harde werken. Ik zou het geen probleem vinden als er een RU-logo op op gezet zou worden. Gratis reclame niet waar? We zouden voor ons hele leven genoeg kookboeken hebben. Zou dat niet geweldig zijn? Bovendien zouden we volgend jaar niet te veel vragen: een paar appjes maar....

Volg deze link en u zult zien met welk kerstkado u een heleboel werknemers u zou verblijden en welk voordeel zij ervan zouden hebben qua kennisvermeerdering en werkplezier:

http://jebibliotheek.blogspot.com/2010/01/nieuw-apple-ipad.html

En die kritische kanttekeningen, laat die maar even voor wat ze zijn; daar komt vast een oplossing voor. Net als dat er altijd een appeltje voor de dorst komt. Of komt die dorst nou door dat appeltje?

Met vriendelijke groet,

Een werknemer die niet kan wachten

woensdag 27 januari 2010

Wandelen en bellen

Dacht je dat wandelen en bellen tegelijk ongevaarlijk was? Not! Het artikel rept niet over fietsen en telefoneren, maar ik vind die combinatie ook al niet comfortabel, laat staan veilig.
Multitasken is niet voor iedereen weggelegd....

Streng


Mijn dochter maakte deze foto enkele weken geleden van mij; ik vind dat ik er maar streng uitzie met een bril!

dinsdag 26 januari 2010

Maximaal 150 vrienden op Facebook is beter






Onderzoek heeft uitgewezen dat te veel vrienden hebben niet goed voor je is. Dat is uitgezocht door onderzoekers van de universiteit van Oxford. Het gaat dan om Facebookvrienden, maar ook om 'gewone' vrienden. Dat laatste was al eerder uitgezocht.

Het aantal vrienden dat het mensenlijk brein maximaal aankan is 150, het zogenaamde getal van Dunbar. Een vriend wordt daarbij gedefinieerd als iemand om wie je geeft en met wie je minstens één keer per jaar contact hebt. Meer dan 150 vrienden kan stress veroorzaken, omdat mensen verslaafd kunnen raken aan vriendschappen maken en zoveel mogelijk vrienden willen maken om populair en succesvol te lijken.

Misschien zou er - ter bescherming - een stop moeten komen op Facebook na het 'halen' van 150 vrienden. Ik ben in ieder geval blij dat ik er nog niet zo veel heb en voel je vooral niet aangemoedigd het alsnog te worden. Hoewel, ik ben een vrouw en vrouwen schijnen beter te zijn in het onderhouden van vriendschappen op sociale netwerken. Mannen hebben meer fysiek contact nodig. Schijnt.

Op het plaatje hierboven kun je zien dat Ilja Leonard Pfejiffer sinds vorige week ook enige moeite heeft met het onderhouden van zoveel vriendschappen. Maar hij lost het charmant op, vind je niet?

zondag 24 januari 2010

Kikker gaat fietsen



Het boek van Agassi dat net uit is gekomen, heet Open. Het boek van Maarten van Buren had ook met gemak deze titel kunnen dragen. Wat een lef van zo'n hoogleraar om - hij moet toch gewoon college geven en zo - om zo'n openhartig boek over zijn depressie te schrijven, en dat onder zijn eigen naam. Aan de andere kant snapt zijn omgeving natuurlijk ook wat er met hem aan de hand is door het lezen van dit boek en hoeft hij het niet steeds uit te leggen. Voor hemzelf heeft het vooral therapeutische waarde.

Het is namelijk een zwaar lot dat hij moet dragen, het lot van de depressiepatiënt. Dat hij aan deze ziekte leed (of liever gezegd lijdt), ontdekte hij toen hij in een crisis terecht kwam en dacht dat hij overspannen was. Het enige wat er nog van de vroegere Maarten over was, was zijn vermogen om te fietsen en na een tijdje zelfs dat niet meer: hij was terechtgekomen in het Niets, hij kon letterlijk Niets meer, was totaal van anderen afhankelijk om te kunnen functioneren. Totdat de medicijnen begonnen te werken en de praatsessies met de psycholoog z'n vruchten begonnen af te werpen. Toen kon hij stukje bij beetje de scherven weer aan elkaar lijmen en normaal worden. Maar een hele vaas zal hij niet meer kunnen worden, hij blijft een gebroken vaas.

Wat het uit elkaar vallen hem wel heeft gebracht, zijn sporen. Sporen naar de oorzaken van zijn depressie: het opgroeien in het zwaar gereformeerde Maassluis met een kille, aan alcohol verslaafde moeder en een laffe vader. Gaandeweg ontdekt hij dat zijn broer en zus ook aan allerlei stoornissen lijden, die in verband met depressie staan; en waarschijnlijk leed zijn moeder er ook aan, maar vluchtte die in de drank. Zelf was Maarten ook niet ongevoelig voor verdovende middelen: in zijn Nijmeegse tijd heeft hij meermalen aan de cocaïne en LSD gezeten en in Utrecht zelfs een keer aan de heroïne. Ook dat beschrijft hij uitvoerig in het boek. Open! Evenals het stuklopen van z'n relaties. En het onderzoek naar z'n trillingen, waarvan hij dacht dat het door de verwarmingsbuizen of wasmachines in de naburige appartementen veroorzaakt werden, maar die gewoon bij z'n ziektebeeld hoorden.

Zelf vond ik een mooi moment in het boek dat hij zich op een gegeven moment na een half jaar weer in staat voelt om te lezen. Hij voelt wel aan dat hij niet zomaar aan zijn normale zware kostje kan beginnen, maar met iets makkelijks moet beginnen. Het 'treft' dat zich onder de beroemde Franse schrijvers (hij is hoogleraar Franse letterkunde) heel wat schrijvers bevinden die de depressie in z'n zwaarste facetten hebben beschreven (Sartre, Baudelaire,Cioran). Misschien niet voor niets dat hij zich altijd het meest tot deze schrijvers aangetrokken voelde, constateert hij achteraf. Hij moet er toch iets in herkend hebben. En nu is hij hun lotgenoot. Bizar.

Wat zal ik eens van de plank halen? Misschien nog geen Proust, Mann of Musil, want die hebben de omvang en complexiteit van Mahler-symfonieën en daar heb ik de kracht nog niet voor. Nee, eerst een stukje literaire kamermuziek, la Rochefoucauld of La Bruyère. Ik loop naar de plank met de Pléiade-uitgaven, blader de deeltjes door, ruik er even genotzuchtig aan, laat de bladzijden van bijbelpapier knisperen tussen mijn vingers, zet ze dan weer terug. Ten slotte blijf ik staan bij Ciroan.

En toch is het boek niet een en al somberheid, er zit voldoende humor en luchtigheid in; het boek heeft niet voor niets een gele kaft. En het plaatje op de kaft beeldt uit hoe hij zich voelt: als een kikker in een glazen stolp. Als je aan het sneeuwbolletje schudt, dwarrelt er van allerlei goud om hem heen, maar na een tijdje ligt alles op de grond en is alle levendigheid weg. Dan is hij depressief. Toch heeft de kikker een kroontje op: een beetje ijdel is hij wel!

De reden dat ik tot het lezen van dit boek ben gekomen, is trouwens door een tip van Katharina, met wie ik een college van Maarten van Buuren zou gaan volgen in het kader van Studium Generale in Utrecht. Dat is er nog niet van gekomen, maar 13 april is er weer een en wel over Sartre. En nu maar hopen dat het lukt om erheen te gaan; het lezen van het boek zal vast een bijzondere dimensie geven aan het college, want het wordt gegeven door de man die in het Niets heeft verkeerd, als een Aeneas die in de onderwereld heeft vertoefd.

recensies:
NRC
nupuntnl

interview:
Boeken (VPRO), met demonstratie van het sneeuwbolletje

zaterdag 23 januari 2010

Avatarmanie


Als een persoon of een film populair is, zie je vaak het verschijnsel dat mensen hun baby gaan noemen naar die persoon (Clinton) of personage uit die film. Hetzelfde gebeurt uiteraard met de personages (en planeten!) uit de zeer succesvolle Avatarfilm. Mensen geven hun kinderen tegenwoordig de naam Neytiri (de Na'vi prinses), Toruk (het grote vliegende beest) en Pandora (de fictieve planeet van de film, maar in de Griekse mythologie brengster van het kwaad).

Zeg eens eerlijk: zou jij zo willen heten? Je moet er wel je hele leven mee doen, met die naam!

Betty serveert weer!


Hé, wat leuk. Betty serveert weer. Lang niets meer van gehoord. Ze waren o.a. bij Noorderslag en DWDD. Jeugdsentiment.....

vrijdag 22 januari 2010

Beste beroep


Ik vind zelf dat ik wel een aardig beroep heb. Leuke werkzaamheden, veel afwisseling, aardige collega's, flexibele werktijden en ga zo maar door. Toch staat mijn beroep niet in de top-5 van beste beroepen. Nee, de top-5 (waarin ook het inkomenen, het carrièreperspectief, de stressfactor etc. meetelt) is als volgt:
1.actuaris
2. software-ontwikkelaar
3. systeemanalyst
4. bioloog
5. historicus

Bibliotheekmedewerker staat op de 46ste plaats. In die zin ben ik er enorm op vooruit gegaan, want de leraar die ik vroeger was staat op plaats 116. En om nog hoger in de ranglijst te stijgen, zou ik altijd nog kunnen overwegen om historicus te worden. Daarmee ben ik al een aardig eindje op weg.....

Zoek hier je eigen beroep op.....

Matti


We hebben er een nieuwe volger bij: Matti. Zij is géén bekende van mij, dus alles wat ik van haar weet is van het web. Ze twittert, blogt op hyves, heeft Nederlands gestudeerd en houdt enorm van schrijven. Op haar blog staat als begeleidende tekst:
Hier schrijf ik van me af en naar me toe, fictie, non-fictie, misschien gedichten of een column. Radicaal, soms brutaal, eigenzinnig of gevoelig. Mijn 'pen' raakt het digitale papier, maar misschien ook jou.

Welkom, Matti! Als je nog iets toe te voegen hebt, ga je gang!

donderdag 21 januari 2010

Hallo zeg!


Hallo zeg! Ik dacht dat ik als ik de veertig gepasseerd was, een beetje op m'n lauweren zou kunnen rusten. Een beetje afbouwen, zeg maar.
Niets is minder waar. Je hoort er niet meer bij als veertigplusser als je niet af en toe uit je bol gaat op een dancefeest, nou ja dansfeest.

woensdag 20 januari 2010

1 + 1


Gèk word ik er van, die 1 + 1extra-aanbiedingen van de Jan Linders. Het is iederen dag weer een verrassing wat er in de prijzen is gevallen.

Ik had voor vandaag spaghetti gepland. Met prei. Ik had maar 1 prei nodig, maar kon de andere er gratis bijkrijgen. Maar ik vind 2 preien in 1 spaghetti helemaal niet lekker. Iets wat gratis is laten liggen zit niet in mijn aard, maar wat moet ik nou met een extra prei waar ik niets mee kan? Gelukkig zei de kassajuffrouw er niets van, want ik heb wel eens meegemaakt dat ik helemaal moest gaan verantwoorden waarom ik maar 1 stuks van iets wilde, terwijl het tweede toch gratis was.

Maar toch werkt het wel, zo'n 1 + 1extra-aanbieding: ik heb nu 2 hyacintenbakjes en 2 zakken dropspeentjes die ik van tevoren ècht niet gepland had.

Tja, en dat moet ik thuis weer gaan verantwoorden. En voor mezelf, want ik was toch niet gevoelig voor reclame?

maandag 18 januari 2010

Dag van de democratie


Het hele weekend heeft onze zoon ons al lastiggevallen met de vraag of wij een wit laken, veiligheidsspeld en scherf hebben. Gaandeweg werd ons duidelijk waar hij die spullen voor nodig heeft. Het is morgen (?) dag van de democratie, tenminsten op zijn school, dus de hele dag wordt er gedebatteerd en wel in toga om de 'roots' van de democratie te benadrukken. En het is wel zo 'echt'.

De scherven zijn nodig om de persoon op te krassen die het land moet verlaten voor tien jaar. Het jammerlijk afgeschafte ostracisme wordt zo weer een beetje in ere hersteld.

Ik zou zo wel een paar namen weten van personen die van mij gedurende 10 jaar het land zouden mogen verlaten. Ben benieuwd waar de leerlingen op uitkomen; of zouden ze alleen leraren mogen kiezen?

zondag 17 januari 2010

Foto's Teylersmuseum

Voordat we alweer 5 tweetmeets verder zijn, hierbij alsnog de foto's van de tweetmeet Teylersmuseum enkele weken terug met mijn nieuwe vrienden:



















E-mailterreur


Dagelijks worden er naar schatting 247 miljard e-mails verstuurd. Wat een werk betekent dat voor ons, ijverige burgers! En dan hebben we het nog niet eens over de hoeveelheid SMSjes, twitterberichtjes, facebookuitingen, hyveskrabbels, chatjes en ga zo maar door.

Het voordeel van dit soort schriftelijke communicatie is dat het asynchroon is: je hoéft niet meteen te antwoorden. En toch doen mensen dat wèl. Ik ook. Op mijn werk tenminste. Daar gebruik ik alleen e-mail. Voor mij werkt dat prettig. Heb ik het meteen afgehandeld. En ik vind het prettig dat als ik mail stuur, dat dan ook meteen beantwoord wordt, of binnen afzienbare tijd (mensen kunnen immers overleg hebben of met iets bezig zijn). Dan blijft de vaart er een beetje in. Ik stuur dan ook nooit (nou ja, bijna nooit) filmpjes o.i.d. via de mail. Als collega's mail van mij krijgen, weten ze dat het zakelijk/ functioneel is. Maar soms reageer ik ook even een paar uur niet op de piepjes die de inbox genereert. Dan wil ik me echt even concentreren.

Het e-mailverkeer schijnt toegenomen te zijn sinds de opmars van de Blackberry en iPohne. Op mijn werk merk ik daar eigenlijk niets van, want er wordt weinig tot niet gemaild tijdens het weekend.

In mijn vrije tijd gebruik ik andere communicatiemiddelen, maar die beschouw ik meer als fun. Daar hoéf ik ook niets mee als ik niet wil. Soms laat ik die ook heerlijk dagenlang of wekenlang lopen en de gevolgen daarvan zijn: nihil. Ik probeer het aantal vrienden op deze zogenaamde sociale media dan ook te beperken: minder kans op teleurgestelde mensen, nietwaar?

Onlangs is er onderzoek gedaan naar het gevoel van information overload dat mensen door e-mail ervaren. Ze willen niet gestoord worden door hun mail, maar checken 'm toch om de paar minuten even. En waarom? Ze hopen op goed nieuws, naar analogie van de papieren post in de vorm van een leuk kaartje (maar krijgen 'slecht' nieuws in de vorm van een opdracht die snel even uitgevoerd moet worden).

De remedies die door de coaches aangedragen worden zijn bekend: check niet meer dan twee keer per dag je mail, beperk het aantal cc'tjes, stuur zelf niet te veel (wie goed doet goed ontmoet), stel e-mailloze dagen in.

Ik heb zelf gelukkig nog niet naar deze middelen hoeven grijpen en vind e-mail in al z'n eenvoud zelfs wel een prettig communicatiemiddel. Maar probeer mensen toch ook - als het even kan - mondeling te spreken. Ben eenmaal geen machine....


zaterdag 16 januari 2010

Afstandsbedieningenopberggadget



Ook zo'n hekel aan afstandsbedieningen? Er is iemand die er een oplossing voor bedacht heeft, maar zo wil je er ook weer niet bij lopen!
De gadget is opgenomen in de Oddeelijst van 10 meest nutteloze gadgets ooit uitgevonden (van de moderne tijd dan).
Tip: voeg de oddeeblog aan je reader/netvibes toe: elke dag een opmerkelijke top-10. Iemand enig idee door wie ik aan deze site ben gekomen?

vrijdag 15 januari 2010

Lucretius en Schrijvers


Piet Schrijvers (nee, niet die keeper) had een aardige suggestie: leg in hotelkamers naast de bijbel ook een bijbel voor de seculiere mens neer: De rerum natura van Lucretius. In zijn mooie vertaling natuurlijk.

Hij deed deze suggestie dinsdagavond in het radioprogramma De Avonden, waar hij een half uurtje te gast was. Leuke suggestie.

Tevens maakte de presentator bekend dat een deel van zijn vertaling onlangs ook als luisterboek is verschenen (een soort cadeautje van zijn vrouw). Enkele fragmenten - Horatius en Vergilius behoren ook tot dit door Jeroen Willems voorgelezen luisterboek - sierden de uitzending. Bijvoorbeeld het stuk waarin Lucretius uitlegt waarom je niet bang moet zijn voor de dood. Mooi, mooi, mooi.

En natuurlijk kon de presentator er niet omheen te vragen naar de mening van Schijvers over de voorstellen van de Verkenningscommissie Klassieke Talen en dan met name over het schrappen van de proefvertaling Latijn en Grieks van het Centraal Examen. Hij was het geheel met de commissie eens. Niet als professioneel classicus, maar als vader van gymnasiumkinderen: deze laatsten haalden zijns inziens te weinig rendement uit het vertalen van de originele teksten. Maar in vergelijking met zijn rendement gaat die vlieger al snel op natuurlijk.

Wat ik me pas trouwens afvroeg, is of er meer landen zijn die een gymnasium zonder proefvertaling hebben. Nu vind ik wel dat Nederlanders het relatief moeilijk hebben met Latijn; de Franse en Engelse taal bijvoorbeeld zijn er veel rechtstreekser van afgeleid. Dat geldt dan weer niet voor het Grieks natuurlijk.

Maar goed, even genoeg De Rebus Gymnasii: het is weekend!

Met dank aan Katharina voor de Avondentip!

woensdag 13 januari 2010

Beste UB van Nederland

Wat ik leuk zou vinden, is als de beste universiteitsbibliotheek van Nederland gekozen zou worden en de directeuren hun sterkste punten zouden moeten toelichten, net als de 5 genomineerden voor de beste openbare bibliotheek van Nederland. En dat daar dan een filmpje van gemaakt zou worden.

Zou onze directeur net als de directeur van de bibliotheek van Delft, Eppo van Nispen tot Sevenaer, verkleed als een piraat op een railing gaan staan? Een giller!

Kijk van minuut 6 tot 9 als je zin hebt in theater.....

Beste Bibliotheek van Nederland 2009 from Jaap van de Geer on Vimeo.

dinsdag 12 januari 2010

Q-koorts


Mijn zoon heeft Q-koorts. Niet dat hij een zwangere geit is, of daarmee in contact is gekomen, maar hij heeft Q. Q? Ja Q. Quinduum: 5-daagse, oftewel proefwerkweek. Het woord Quinduum moet je vooral niet aan gymnasiasten leren, want da's Latijns.

Het vervelende is dat als je kind Q heeft, je dat als ouder ook hebt. Ik krijg dus weer te maken met begrippen als stuwingsregen, breedtecirkel en straalstroom, woorden die ik na de aardrijkskundelessen zorgvuldig uit de weg ben gegaan. Mam, wat is dat? Dat weet ik niet (en dat wil ik ook niet weten), het staat vast in je boek. Kijk maar. En maak er maar gauw een uittreksel van. Succes ermee, en kunnen we nu met Frans beginnen? Kijk, let op, na een Q komt altijd een U.....

maandag 11 januari 2010

Een buil geschaatst


Gisteren voor het eerst sinds jaren weer eens geschaatst: dat viel nog niet mee! Vroeger scheurde ik op m'n kunstschaatsjes iedereen voorbij - zelfs de jongens op noren - en draaide er een rondje of een achtje achteraan. Daar was gisteren bepaald geen sprake van. Het was vooral uitkijken voor de butsen en sneeuwduintjes in en op het ijs, en natuurlijk opletten om niet over een of ander kind te struikelen.

En opeens ging het dan ook mis: een buurmeisje van een paar straten verderop riep me, ik keek om en boem daar lag ik....

Maar later ging het weer lekker en vond ik het jammer dat we naar huis moesten. Gauw een ijscompres op m'n knie. Geluk bij een ongeluk dat we daarna een verjaardagsfeestje hadden bij de buren met volop warme dranken en spijzen.

Alles weer lekker verdoofd zullen we maar zeggen. Het gesprek ging al snel over de sneeuwschuivende mannen. Eind goed al goed.

zondag 10 januari 2010

Wit - een zoutloos bericht

Van het ene wit was er teveel,
van het andere te weinig.

Gelukkig leefden we in een land
met VOC-mentaliteit,
zodat er dagen later toch weer schepen
vol van het witte goed
werden binnengevaren.

Van puur geluk
begonnen de bomen
ook witgoed te produceren.

Zodat er binnenkort
een tekort aan
groengoed zal zijn.

vrijdag 8 januari 2010

Letterfrikken


Classici kunnen strijdlustige mensen zijn, met name als het om taal gaat. Daar zijn ze namelijk voor opgeleid. Om alle taalnuances op te merken, of het nu stijl, zinnen, zinsbouw, woorden, letters of lettertekens betreft.

Momenteel woedt er een discussie over de vraag of de vakken Latijn en Grieks in de huidige vorm nog wel op het gymnasium gegeven moeten worden. Voorlopig is het advies van de speciaal daarvoor ingestelde commissie dat het zelfstandig kunnen vertalen van een Griekse of Latijnse tekst voortaan als eis voor de vermoeide pubers maar achterwege gelaten moet worden. Ik heb daar al eerder over geschreven.

In de NRC is er nu ook een stuk over het tussenrapport van de Commissie verschenen. Uiteraard hebben daar meteen ook classici op gereageerd; het gaat namelijk om (het eventueel versoberen van) hun vak.

De eerste reactie van een classicus is meteen al raak:

En wat te denken van het Nederlands van de schrijver van dit stuk, die niet eens de vrouwelijke vormen latiniste en graeca gebruikt voor de beide genoemde dames…

De redactie van de NRC antwoordt hier als volgt op:

Het is beleid van de krant om zo min mogelijk vrouwelijke varianten te gebruiken van beroepsnamen. Een ‘woordvoerder’ kan bij ons ook een vrouw zijn. Vandaar mijn keuze voor ‘latinist’ en ‘graecus’.
Een tiental andere reacties verder reageert dezelfde classicus weer:
Nog even over sexe-neutrale omschrijvingen: hoe ver gaat het redactiebeleid hier in? Mogen we binnenkort lezen over de zanger Aafje Heijnis, de schaatser Yvonne van Gennip of de acteur Ellen Vogel?
De reactie van de NRC-redactie hierop:
Ik citeer onze hoofdredacteur Birgit Donker, uit NRC Handelsblad van 13 juni vorig jaar: ‘Het vervrouwelijken van beroepen is niet onze stijl. We spreken niet van een woordvoerster, vormgeefster, première of hoofdredactrice. Juist als uiting van gelijkheid.’ Maar daaraan kan ik toevoegen dat er uitzonderingen zijn, zoals de door u genoemde beroepen van zanger en acteur. Vrouwen blijven in onze krant (en dus ook op de site) ‘zangeres’ of ‘actrice’. Waarom? Een gevoelskwestie, vermoed ik.
Maar voor de rest leverde het stuk natuurlijk vooral inhoudelijke reacties (een stuk of 100) op het stuk op; vooral ook van oudgymnasiasten die uit de doeken doen hoezeer ze genoten hebben van hun opleiding en met name de vakken Latijn en Grieks. En over het al dan niet elitair zijn van gymnasia. Et cetera.

Bij NRC-next werd dat nog eens dunnetjes overgedaan. Met als welluidende titel: Quod non est reddendum latine.

En vandaag reageren de dames voorzitter zelf in de NRC. Ben benieuwd waar het op uitdraait.

Update: vanmorgen (9 januari) was één van de voorzitters (Ineke Sluiter) te gast bij de Tros Nieuwsshow op radio 1.
En gisteren bij NOVA; in dat laatste programma ook bezoekjes aan het Barlaeus Gymnasium te Amsterdam en het Christelijk Gymnasium te Utrecht.

donderdag 7 januari 2010

Slechtziende pc


Oei, daar maken de collega's van de Koninklijke Bibliotheek geen beste beurt mee: genomineerd voor de prijs van 'onjuist spatiegebruik 2009' door stichting SOS.

Ik zal maar op een andere nominatie stemmen om de collega's van de KB te ontzien: lieve heersbeestjes. Die komt van de Telegraaf.

woensdag 6 januari 2010

Lekker in mijn vel



Zo, ik zit weer lekker in mijn vel. Dankzij het filmpje van de nationale mental coach hierboven. Nog even abonneren op zijn tweetjes en het kan niet meer stuk dit jaar. Toch?

Zie ook zijn website; daarin geeft hij zich nog meer bloot.

Bij de oogarts


Toen ik binnenkwam, zag ik het meteen: dit is geen dame om mee te spotten. En daarbij had ze ook nog eens een onelegant uiterlijk en een Oosteuropese naam: ik had een beetje het idee aan de andere kant van het ijzeren gordijn beland te zijn.

'Gaat u zitten op de zwarte stoel', zei ze, terwijl ik in haar spreekkamer rondkeek. Posters van uitvergrote oogbollen met uitleg over de meest vreselijke oogaandoeningen. Verder ongeveer 50 stempels uitgestald op het ongezellig uitziende bureau. En natuurlijk de martelwerktuigen oogmeetapparatuur.

'Kijk maar even in het lampje. Nee, hoofd rechthouden. Hmm, ogen zijn goed. Alleen die scheelkijk, hè, daar moeten we iets aan doen. Komt u op 1 maart maar naar onze depandance in de Waalsprong, dan kijken we met de orthoptist (loensdeskundige) of oefeningen of een operatie nodig zijn'. Wat! Operatie? Ik dacht gewoon een brilletje of iets dergelijks.

'Waarom heeft de huisarts u trouwens naar deze locatie laten komen? U woont toch in Lent, dan had u toch beter naar de Waalspronglocatie verwezen kunnen worden?' Ja, sorry hoor, ik heb alle mogelijkheden niet precies in beeld, ben geen ziekenhuisspecialist (en de huisarts blijkbaar ook niet?).
Lastig hoor, al die vragen beantwoorden terwijl en zo'n lamp in je oog priemt. Geen fouten maken nu, Festina, geen fouten maken nu.

'Eh, ik heb ook nog last van een soort uitslag op mijn ooglid.'

'Ja, dat zie ik ja. Heeft u een ooglidcorrectie gehad', vroeg ze bestraffend, terwijl ze in mijn oog scheen. 'Eh, nee', schamperde ik.
'Dan ga ik u bacteriedodende zalf voorschrijven', zei ze en ze pakte een van de vijftig stempels van haar bureau. 'Als het helpt, stopt u meteen en als het niet helpt, kijken we 1 maart verder'.

En ik stond weer buiten. Enigszins beduusd.

Maar de zalf helpt voortreffelijk. Goddank.

maandag 4 januari 2010

Lekker lomp


Vandaag maar eens lekker lomp met de bergschoenen naar het werk gegaan.

Voornemen voor 2010 om me daar niets meer van aan te trekken...

zondag 3 januari 2010

Nieuw adres


Vrienden van ons wonen in Oosterhout, een dorpje ten noorden van Nijmegen, voor ons aan de andere kant van de snelweg. Samen met Lent vormt het het zogenaamde Nijmegen-Noord.

Van de week kregen we bericht dat hun adres veranderd was en zij per 1 januari in Nijmegen wonen (zonder dat ze verhuisd zijn, laten we wel wezen). Zou ons dat lot ook ooit te wachten staan?

Nee, daarvoor zijn de Lentenaren veel te eigenwijs.....

zaterdag 2 januari 2010

Durf jij?



Op oudjaarsdag nota bene heb ik voor het eerst sinds lange tijd old skool weer een CD bij Kroese gekocht en wel 'durf jij' van Ellen ten Damme (tekst door Ilja Leonard Pfeijffer). En hij is prachtig! Ik heb 'm de hele dag opstaan: poëzie is misschien nog wel het fijnst om via muziek tot je te nemen.

Dat het met de teksten wel snor zat, vermoedde ik al wel toen ik hoorde dat ze door Ilja geschreven waren, maar wist ik helemaal zeker toen De papieren man er een lovende recensie over schreef.

Allemaal kopen!

Leuk is ook deze opname in Paradiso met een trotse Ilja Leonard Pfeijffer op de eerste rij.

vrijdag 1 januari 2010

Nieuwjaarspreek

Bij een nieuwjaarsdag hoort een preek (van Freek, maar speciaal voor schrvrdzs ook van dominee Gremdaat). Ook de dominee trapt in de val dat hij denkt dat in 2010 alles beter zal worden (omne ignotum pro magnifico est), maar dat is natuurlijk hopen tegen beter weten in. Geniet van zijn toespraak en let op: zelfs de dominee valt de koningin aan!



Marcel van Dam, ook een prediker, is het op zijn beurt overigens roerend eens met de koningin! Kies zelf!