vrijdag 31 december 2010

Oud en nieuw

Dit jaar hebben we met grote, grote weemoed afscheid moeten nemen van een aantal zeer geëngageerde bloggers: ik noem hier met name schrijverdezes en dr.henkenstein.

Maar gelukkig zijn er ook nieuwe bloggers bijgekomen, waarvan ik er twee speciaal noem: Bas van Houwelingen met z'n DRIE blogs (Basblog, Het is gezien... en Lezen in de kunst (met eervolle vermelding door Onze Taal)  en Hans met z'n Tabula Cerata.

En samen met Hans wens ik voor iedereen: bonus, felix, fautusque annus sit!

donderdag 30 december 2010

Top 2000

Dit jaar heb ik voor het eerst weer eens naar de top 2000 geluisterd. Dat had ik lang niet meer gedaan. Volgens mij moet je dat ook niet ieder jaar doen. Maar dit jaar waren - zowaar - de kinderen ook geïnteresseerd.

Eerst zeurden ze een beetje: oude muziek, wat is daar nou aan en zo, maar gedurende de vordering van de top 2000 sloeg de stemming toch om en werd de pagina uit de Volkskrant (jawel, ik had weer eens een papieren versie gekocht) met de top 2000-lijst uitgeplozen. Samen met een vriendje en  het overbuurmeisje. Want af en toe hoorden ze iets bekends; sommige liedjes konden ze zelfs letterlijk meezingen. 'Ja, dat speelt mijn broer altijd op de gitaar en dan zing ik dat mee'. 'Hé, dat hebben we bij muziekles gehad'. En dit (isn't 't she lovely) staat op mijn geboortekaartje.

Heerlijk, deze cultuurlessen. Vooral toen ze door de presentator werden toegesproken na een nummer van de Eurythmics: 'Dit zou de jeugd van tegenwoordig eens met de huidige dancemuziek moeten vergelijken.'
Had je ze toen moeten zien kijken!

Tja, als een ander het zegt, maakt het altijd meer indruk....

dinsdag 28 december 2010

Nostalgie

Het was weer eens tijd om PLAATS te maken in ons huis, dus vanmiddag heb ik op zolder doorgebracht; mijn zorgvuldig bewaarde collegeaantekeningen en vertalingen met woordenlijsten en zorgvuldig bewaarde kaarten en brieven en toegangsbewijzen voor Pinkpop en zo moesten eraan; dat werd eigenlijk ook echt tijd; sinds opberging had ik ze niet meer bekeken. Waarom ik ze ooit bewaard heb, is me ook een raadsel, maar ik heb een leuke nostalgische middag gehad.

De mooiste doos was de doos met brieven en kaarten van vrienden, vriendinnen, vriendjes en zelfs van meneer Festina van ruim 20 jaar geleden. Wat een tijden! Wat een absoluut gebrek aan zorgen!

Er zaten veel kaarten van mijn middelbare schoolvriendin Marjolein bij; we schreven elkaar wekelijks een kaartje met de belevenissen van de afgelopen week, waarschijnlijk als ik het weekend niet thuiskwam of zo. Soms zaten er ook brieven bij. De inhoud bestond voornamelijk uit tentamentegenzin, uitgaan en jongens, jongens en jongens. Vermakelijk om terug te lezen.

Er zat ook een excuusbrief bij van ene 'Paul'. Paul hadden we eens op vakantie ontmoet en was bij ons langsgeweest. Hij wilde onze stamkroeg ook eens zien en zo. Maar Paul had zich misdragen - toen ik het las wist ik het ook weer. Hij sliep namelijk bij Marjolein en had de douche ondergekotst. En niet zo'n klein beetje. Gedweild had hij wel, maar met een handdoek en die handdoek had hij in de wasmand gestopt en daar niets van gezegd. En de rest had hij in de afvoer van de douche gestopt, wat niet zo fris was voor degene die na hem ging douchen, Marjoleins moeder of zo.

Pas toen hij weer weg was, kwam alles uit en daarom had hij de excuusbrief geschreven. Hij dacht dat we hem wel nooit meer wilden zien en dat was ook zo.

Om ze toch nog te bewaren zou ik ze kunnen scannen. Maar dat is me te veel werk. Ik heb van alle vrienden, vriendinnen, vriendjes een mooi exemplaar bewaard. En van meneer Festina alles.
Dat lijkt me redelijk genoeg en daarmee kan ik vast nog eens een nostalgisch middagje doorbrengen.

Ooit.

maandag 27 december 2010

Muffins pro

Dit jaar was een van de toppers in het kerstpakket (naast lekkere yoga-theeproducten en een gezelschapsspel met als pionnen hersentjes op pootjes) het muffinbakpakket: een bakplaatje voor 6 muffins en een zelfbouwpakket voor een soort muffins premium (met karamel en chocoladestukjes) voor 8 muffins. Twee van de muffins moesten dus gedwongen buiten het bakblik zien te overleven. Ah gossie, en dat met kerst, dacht ik automatisch.

Mijn dochter - even nieuwsgierig als altijd - had het bakpakket natuurlijk ook meteen gezien. Mamma, die gaan we morgenmiddag maken, want dan ben je toch vrij! Zelf had ik eigenlijk andere plannen voor de middag, maar tegen zo veel enthousiasme kon ik natuurlijk niet op.

Wij de muffins gemaakt. Ze smaakten heerlijk. Nou, daar ga ik nog een paar pakken van kopen, lekker luxe muffins voor de kerst. Hadden ze de luxe uitvoering niet bij onze plaatselijke supermarkt!

Dan maar een basispakket muffins. Ahum, voor 12 muffins. Nog meer muffins buiten spel. Weliswaar met een kleurig zelfbedacht kerstjasje van glazuur, dat wel.

Wat wreed eigenlijk, een bakblik voor 6 muffins geven. Ik hoop dat we volgend jaar de andere helft krijgen....

zondag 26 december 2010

Pannetje pannetje

Vorig jaar met oud en nieuw deden we een spelletje om oud en jong een beetje met elkaar te laten mengen: pannetje pannetje. Dit jaar waren we met min of meer hetzelfde gezelschap en wilden we het weer spelen met kerst, maar we wisten niet meer hoe het ging. Ja, flarden van het spel wisten we nog wel, maar dat werd niet echt een coherent geheel. Degene van het gezelschap die vorig jaar deed alsof het spel uit haar hersenpan gerezen was, moest bekennen dat het uit de hersenpan van een ander was ontsproten. Deze werd opgebeld en kende het recept gelukkig nog. Ik noteer het hier maar even, want anders weten we het volgend jaar weer niet.

Alle deelnemers krijgen 3 strookjes papier. Hierop worden de namen van 3 BN'ners (maar stripfiguren of historische figuren of zo mag ook) geschreven. Niemand mag deze papiertjes van elkaar zien.
Alle papiertjes worden opgevouwen en in een pan gestopt. Het gezelschap wordt in teams van minstens 2 deelnemers opgedeeld.
Nu moeten er 3 rondes gespeeld worden. In de eerste ronde mag je de personen die op het papiertje staat omschrijven voor je teamlid/ teamleden. In de tweede ronde moet je de persoon met behulp van slechts 1 woord laten raden (wij kregen een discussie: is 007 1 woord?) en in de derde ronde moet je de persoon uitbeelden.
Om de beurt mogen de teams (een) papiertje(s) uit de pan trekken en dan in 1 minuut tijd zo veel mogelijk raden; de een is de omschrijver/ tekenaar en de ander de rader. De volgende ronde is dat andersom. Eén iemand houdt de stand bij. Het team dat de meeste personen geraden heeft in de 3 rondes heeft gewonnen. De derde ronde (het uitbeelden) is het leukst. Vooral mijn Barbapappa-imitatie deed het goed.

Nou, lekker simpel toch? Vooral aan te bevelen na een paar glazen Glühwein....!

vrijdag 24 december 2010

Rustige kerst!


Vigilat ut quiescant

Rustige kerst gewenst allemaal! En denk eens aan deze diender; hij heeft het zó koud inmiddels!
En voor wie 'm nog niet kent: dé kersthit van 2010:

woensdag 22 december 2010

Stilte

Stilte is iets wat perfect in de winter- en kersttijd hoort. Want in stilte en verstilling komt bezinning en bezieling tot leven. De afgelopen weken heb ik een paar mooie stiltes mogen ervaren.
Voor het eerst was het een keer stil in DWDD, heel stilletjes heb ik windstilte van de ziel van Joke J. Hermsen gelezen, stil was het op de tennisbaan, buiten was verstilde witte sneeuw, Nederland stond stil, het werk staat bijna stil, het bericht kwam dat onze directeur volgend jaar met stil pensioen wil, een kamer in het verleden is afgerond, de avond van Yalda is geweest....

Stilte, je lijkt niets, maar je bent alles!

zaterdag 18 december 2010

Vervolg op het Bol-experiment

Pas meldde ik hier dat ik de 'gratis' e-reader van bol.com uit de aanbieding heb teruggestuurd: het apparaat deugde niet (het leek een beetje alsof ik 'm op de kermis had gewonnen), de handleiding erbij deugde niet, ik kreeg de e-books er niet eens op (maar dat kan ook aan mij liggen) en nog zo wat dingen.

Nu is het niet zo dat de e-reader uit het pakket gratis was, want ik kreeg geld terug en wel 60 euro. Over de e-books is niets gezegd, dus ik neem aan dat ik nu de trotse bezitter van 10 e-books voor 40 euro ben - het totaalpakket bestond immers uit 10 e-books met een gratis e-reader voor 100 euro. Ik zou niet weten hoe ik ze kan terugsturen en eigenlijk had dat binnen 14 dagen gemoeten, dus ik laat het maar zo; per boek is het 4 euro. En een paar ervan zou ik best willen lezen. Uiteindelijk zal het me toch wel lukken om ze op een ander apparaat dan mijn laptop te krijgen toch? Het lijkt me in elk geval leuk genoeg om mee te experimenteren en te kijken wat er allemaal gebeurt rondom deze e-books.

En ja hoor, van de week kreeg ik een melding van bol.com:
Onlangs heeft u het digitale boek ‘Het Nostradamus complot’ op onze website besteld. Inmiddels is gebleken dat u helaas niet de volledige versie van het boek heeft ontvangen. De laatste pagina’s van het digitale boek ontbreken. Onze oprechte excuses hiervoor.

Hierbij ontvangt u een link waarmee u het volledige digitale boek opnieuw kunt downloaden. Wij adviseren u om de link te kopiëren uit deze e-mail en te plakken in uw webbrowser. U kunt het bestand vervolgens op dezelfde wijze openen of opslaan als een besteld digitaal boek.
Kijk, en op deze dingen zit ik precies niet te wachten, vooral omdat we eerder (toen ik nog wel in het bezit van de e-reader was, maar wel al in de retourdoos had ingepakt) de melding kregen:
Geachte heer/ mevrouw,

Onlangs heeft u een ‘Hiteker HDB-107 E-reader – Wit’ bij ons besteld onder bestelnummer ***. Sommige digitale boeken blijken echter een foutmelding te geven zodra u deze wilt lezen op uw e-reader. Fabrikant Hiteker is bekend met deze onvolkomenheid en heeft hiervoor een firmware update uitgebracht. Deze update is geschikt voor alle versies van Windows (niet voor Mac software). U kunt deze nieuwe firmware kosteloos downloaden en installeren via onderstaande links
Op zich netjes, maar dit soort meldingen heb ik nog nooit gehad bij het lenen van een boek bij de bibliotheek of het kopen van een boek bij de boekhandel.

vrijdag 17 december 2010

Leesdeken

Gisteren hebben we afscheid genomen van een collega (tenminste, voor een deel van haar werkzaamheden) en haar een leesdeken kado gedaan.
- Een leesdeken?
Ik moet eerlijk bekennen dat ik twee weken geleden ook niet wist wat dat was, totdat ik er één in de VPRO-gids zag. Het schijnt dat-ie volgende week in de reclame is bij de Blokker. Prachtig kerstkado!

donderdag 16 december 2010

Mooie foto

Mooie foto van de week in NRC-next van de protesen van jongeren tegen het aanblijven van Berlusconi. Vooral die opgestoken middelvinger in het midden en het omhooggegooide flesje aan de rechterkant van de foto doen het 'm, maar natuurlijk ook de schildpadformatie van de politie en het okergele gebouw op de achtergrond. Ze hebben helaas wel wat schade aangericht, die jongeren.

P.S. klik op de foto voor een groter beeld

woensdag 15 december 2010

Nationaal ticdee

Vanavond weer tijd voor een prachtige linkse hobby: het groot dictee der Nederlandse taal, gepresenteerd door Philip eh Freriks en Martine Tanghe. Veel Nederlanders zullen ook dit jaar niet mee gaan doen; zij vinden het onderscheid tussen een d en een t al te moeilijk, laat staan pico bello etablissementen (zonder streepjes), voor-de-gek-houderij (met streepjes), stante pede of stupiedst (dictee 2009).

dinsdag 14 december 2010

Passive-agressive christmas

Je leert wat bij op een dag - soms. Vandaag heb ik bijvoorbeeld voor het eerst gehoord van de term passive-agressive gedrag: het machtsmiddel van mensen die niet veel macht hebben. Bij vrouwen komt dit gedrag vaker voor dan bij mannen. Zij hebben blijkbaar minder macht.

Het 'passive'-element is het onderdanig zijn, het 'agressive' is het raken van mensen waar het pijn doet, bijvoorbeeld het schuldgevoel. Een soort beïnvloeden zonder macht dus. Een (herkenbaar?) voorbeeld:
Natuurlijk mag je van je moeder kerst op je eigen manier vieren, 'maar', zegt ze dan, 'het zou wel héél fijn zijn om juist nu met z'n allen bij elkaar te zijn.' En: 'Je moet voor mij je plannen niet aanpassen hoor!'
Pas hoorde ik een heel ander verhaal over een moeder op leeftijd. Die zei: 'Nou, die kinderen van mij moeten zichzelf maar zien te vermaken. Ik ben weg met kerst.' Wat voor gedrag zou dat zijn? Active-agressive?

maandag 13 december 2010

Wintertraining

Na mij voor het eerst opgegeven te hebben voor de zomertraining dit jaar heb ik me - sportief als ik ben - ook opgegeven voor de wintertraining van tennis. Maar er is al meer uitval geweest dan dat er lessen doorgingen. Dat had ik vorig jaar al wel gezien bij mijn kinderen, maar ik dacht dat vorig jaar een extreem strenge winter was en dat dat de komende twintig jaar wel niet meer voor zou komen.

Mispoes! Vandaag was er weer geen training....

zondag 12 december 2010

Surprise onder de kerstboom

Een beetje raar voelt het wel: de kerstboom staat al in huis en pas vanavond vieren we het heerlijk avondje met heerlijke surprises. En waarom? Omdat een gedeelte van het lootjestrekgezelschap vorige week in Engeland ingesneeuwd was.....

De concurrentiestrijd tussen Sinterklaas en de kerstman neemt inmiddels groteske vormen aan en geen middel is geschuwd, denk je dan automatisch.

Ik tenminste wel. Ik vermoed altijd overal een complot.

Bibliotheek Sociale Wetenschappen

Dat ik er een tijdje niet over geschreven heb, wil niet zeggen dat we het universitaire blad Vox niet gehaald hebben. Nee, integendeel, en dat zal voorlopig wel niet wijzigen ook; we zijn inmers flink aan het veranderen. Deze keer betrof het een artikel over het verdwijnen van de bibliotheek Sociale Wetenschappen met de tendentieuze titel Faculteitsbibliotheek zonder boeken. Uit het artikel blijkt volgens mij niet voldoende dat het de faculteit zelf was die de bibliotheeklocatie als fysieke bibliotheek wilde afstoten om er een studielandschap van te maken en niet de UB, die er slechts handen en voeten aan geeft en dat wordt nog versterkt doordat onze directeur in het artikel meldt dat alle bibliotheeklocaties onder de loep worden genomen qua fysieke locatie (digitaal en centraal zullen we uiteraard meer dan ooit aanwezig zijn, maar dat is natuurlijk een andere vorm van zichtbaarheid).

En toch zal er voor ieder wat wils zijn, want als je laptops HAAT, kun je bijvoorbeeld altijd nog in de centrale leeszaal of laptopvrije zone van de rechtenbibliotheek zitten. En de boeken die niet meer op locatie aanwezig zijn, zullen niet worden vernietigd, maar na ontdubbeling allemaal naar het centrale magazijn overgeplaatst worden, vanwaaruit ze gemakkelijk op te vragen zijn. En de collectie van de bibliotheek Sociale Wetenschappen zal aangevuld blijven worden met de meest recente literatuur.

Tja, we blijven in beweging, zullen we maar zeggen.

vrijdag 10 december 2010

Touchscreenbureau


Over het bureau dat ik op mijn werk heb, ben ik best tevreden. Maar nóg cooler zou het zijn om een touchscreenbureau te hebben.

via @AnnieMaessen

De meisjes (en de voetbalstadions) redden de boel!

Over het opleidingsniveau van onze zonen moeten we ons inmiddels ernstige zorgen gaan maken. Een groot aantal van hen heeft namelijk een lager opleidingsniveau dan z'n ouders. Ook onze zoon scoorde een groot aantal onvoldoendes op zijn rapport. Maar dat haalt-ie volgens hem makkelijk weer op. We zullen zien....

In ieder geval doen kinderen die veel lezen het maatschappelijk beter dan kinderen die niet of minder lezen. En de meisjes streven de jongens voorbij in het lezen.

Kun je 1 plus 1 optellen? Juist, jongens moeten meer gaan LEZEN, willen ze maatschappelijk vooruitkomen! Ook mijn zoon, maar die weigert dat. Hij vindt het gewoonweg te veel moeite en het boeit hem niet.
Black Ops is namelijk veel leuker.....

Misschien eens naar een voetbalstadion sturen; daar schijnen tegenwoordig de taal- en rekenproblemen binnen een mum van tijd opgelost te worden!

zondag 5 december 2010

Lentse air

In de zomer van dit jaar vroeg men bij het plaatselijke suffertje (Lentse Lucht) of er mensen waren die in de redactie van hun maandblad zitting wilden komen nemen. Aan mijn buurvrouw had ik wel eens door laten schemeren dat ik best wel eens een stukje voor het blad wilde schrijven. Prompt werd ik gevraagd om dan maar in de redactie plaats te komen nemen. Mijn buurvrouw kent namelijk veel mensen in Lent en waarschijnlijk ook redactieleden.

Maar toen ik hoorde hoe veel tijd er ging zitten in het zitting nemen in de redactie van het plaatstelijke suffertje, heb ik bedankt voor het zitting nemen in de redactie van het plaatselijke suffertje.

Wel zegde ik toe af en toe eens wat te zullen schrijven. Want schrijven vind ik uiteindelijk het leukst. En 2 maanden geleden vond ik de moed om voor de Lentse Lucht de nieuwe jeugddamleider te interviewen; dat leek me goed voor de PR van de damclub.

Ik maakte er een stukje van en stuurde het op naar het plaatselijke suffertje. Ik kreeg geen bedankje en het stukje kwam er ook niet in. Maar wie schetst mijn verbazing: deze maand wel! En niet in de oorspronkelijke vorm, maar bewerkt door één van de redactieleden. En dat zonder overleg! Bovendien was de foto die ik er bij had geleverd van de damleraar met een paar leerlingen ook niet geplaatst, maar was er een foto bij geplaatst met mijn kinderen erop, iets wat ik nou juist had willen vermijden.

Echt netjes vond ik dat niet. Bij wijze van 'wraak' plaats ik hierbij mijn eigen, oorspronkelijke stukje.

Op vrijdagavond 24 september hield één van onze verslaggevers een interview met de sympathieke nieuwe jeugdleider bij DC Lent, de damclub van Lent, in het mooie damclubgebouw naast de tennisbaan.

- Sinds een paar manden ben je de nieuwe jeugddamtrainer. Hoe bevalt dat tot nu toe?
Het is hartstikke leuk, elke week enthousiaste kinderen van wie de meesten ook elke week trouw terug blijven komen. Zelf doe ik de PABO, dus ik vind het leuk om met kinderen om te gaan. Ik leer veel bij, ook op damgebied, en krijg nieuwe ideeën over aanvalsmogelijkheden of dampatronen waar ik zelf nooit opgekomen zou zijn van de kinderen.

- Wat doe je eigenlijk precies als trainer?
Eigenlijk ben ik niet in m’n eentje trainer, maar er is een hele club trainers. Henk, Joop, Frank en Peter doen de individuele begeleiding van de kinderen (meestal in tweetallen) en bespreking van de gespeelde partijen; zelf loop ik rond coördineer ik het geheel.
Ik leg natuurlijk damtechnische zaken uit, maar probeer ook de lol in het dammen verder aan te wakkeren, de kinderen te enthousiasmeren, bijvoorbeeld door leuke verhalen rondom dammen te vertellen.

- Hoe lang dam je zelf al?
Vanaf 8 jaar speel ik in clubverband, daarvoor vooral met mijn opa. Ik woonde bij de familie Lemmen – bekende Bemmelse dammers - in de straat; die hebben een keer meegenomen naar de club in Lent en daar speel ik nu dus nog.
Als jeugdlid ben ik getraind door dezelfde trainers die ook nu nog de individuele trainingen verzorgen: Joop Geurts, Frank Barten, Peter Vink en Henk Derksen. We hadden echt een hele leuke club vaste vrienden bij de damclub, met wie we vaak viertallen speelden en veel wonnen. Sommigen zijn gestopt, maar de meesten spelen nu nog bij de club.

- Wat beschouw je zelf als je grootste damsucces?
Als grootste succes uit mijn jeugddtijd beschouw ik de deelname aan de Europese kampioenschappen. Daar heb ik twee keer aan meegedaan en 1 keer ben ik daar zelfs gedeeld 4e geworden.
Als senior die ik nu dus ben, ben ik het meest trots op het feit dat ik deze zomer 7e geworden ben bij sterk bezet internationaal toernooi in Nijmegen en zelfs de grootmeester Alexsej Domchev verslagen heb.

- Wat is er eigenlijk leuk aan dammen?
Dat is moeilijk uit te leggen. Vroeger zat ik op voetbal en dammen. Als we met voetbal wonnen, dan kwam dat niet of nauwelijks in de krant, als we bij dammen wonnen, dan werd dat meteen breed uitgemeten in de krant.
Maar ook geniet ik van de dampatronen, de figuren die je ermee kunt maken: een blok, een vis of een drietand. Je kunt er je fantasie in kwijt. En verder win ik natuurlijk vaak!
Er zijn verschillende soorten spelers, dat is ook wel grappig om te zien: je hebt hele technische spelers en hele tactische spelers. Ik beschouw mezelf meer als een technische speler.

- Is dammen nou makkelijker dan schaken?
Die zijn eigenlijk best lastig met elkaar te vergelijken, dat is hetzelfde als voetbal en tennis met elkaar vergelijken - dat zijn ook allebei balsporten. Bij dammen heb je natuurlijk schijven en bij schaken stukken met verschillende mogelijkheden. Bij dammen moet je slaan en bij schaken mág je slaan. Tevens is het bord bij dammen groter (100 ten opzichte van 64 vakken), tenminste bij het systeem dat wij spelen.

- Wat doe je naast dammen?
Zoals ik net al zei doe ik de PABO; ik ben net op kamers gegaan. Verder doe ik ook aan fitness – iets lekker fysieks naast al dat denken.

- Wie is je grote damvoorbeeld?
Vroeger was dat Jasper Lemmen; die speelde Europese kampioenschappen en dat wilde ik ook.
Momenteel is dat Alexander Baljakin, een Witrus die nu in Arnhem woont en van wie ik zelf ook les heb gehad. Hij speelt voor Nederland en is al een paar keer Nederlands kampioen geweest. Ik vind hem echt een hele sterke speler.

- Kunnen jullie nog nieuwe leden gebruiken bij de damclub?
Zeker, die zijn altijd welkom. We hebben trainers genoeg!
Ze kunnen gewoon langskomen, elke vrijdagavond van half 7 tot half 8. Ons telefoonnummer is 3600137, maar dat kun je ook op onze website vinden. Ze kunnen mij natuurlijk ook persoonlijk bellen voor meer informatie. Mijn telefoonnunmer is 06 136 44032.

vrijdag 3 december 2010

Not a bad hairday...

Vier dagen had ik mijn haren niet gekamd, niet gedoucht, constant in de pyjama gelegen, mezelf met enig moeite van bed naar bank gesleept om toch maar wat onder de mensen te zijn, zegt een vriendinnetje van mijn dochter: 'Hé, wat zit je haar leuk zo, zonder speld!'

Het is toch niet te geloven hè. Moet ik het van die dagen hebben?

zondag 28 november 2010

Eerste sneeuw


Heerlijk sfeervol en toepasselijk liedje. In de top 5 van Belgische liedjes. Terecht. Belgische liedjes zijn mooi.

Zijn we op de fascistische weg aan het geraken?

Mensen worden in de steek gelaten door zowel een linkse als een rechtse politieke elite die beginselen, visies en idealen heeft ingeruild voor de valse munt van kiezersgunst en meedrijven met de tijdgeest. Wat deze door eigenbelang en fantasieloos pragmatisme gedreven lieden bieden, is populisme. Maar populistische politiek is altijd bedrog, omdat het niets anders is dan het vertolken van de bestaande angsten en begeerten van de massamaatschappij en haar kitschcultuur. Daarom zal zij nooit iets oplossen, het zal de crisis in al zijn dimensies op de lange termijn alleen maar versterken. En je hoort het al aan de retoriek van deze politici, alles wat zij te melden hebben wordt uitsluitend uitgedrukt in termen als: geld - economie - meer - minder - stevig - hard - keihard - veiligheid - gaan we voor - sociaal - asociaal - bezuinigingen - tekort - concreet - de mensen in het land....Zelden of nooit is er een echte visie en wordt er blijk gegeven van het besef dat de essentie van onze crises een beschavingscrisis is, dat de financiële crisis de facto een morele crisis is die met meer toezicht niet wordt opgelost, dat we zonder de taal van de muzen nimmer onze diepste ervaringen en emoties kunnen peilen noch verwoorden, en dat al het geweld niet wordt uitgebannen met meer wetten en strengere straffen, maar alleen door de ontwikkeling van een geweten. De wereld van de geest en van geestelijke waarden wordt hier niet gekend. hier telt alleen macht, het blinde verlangen naar macht...die alles gedoogt en opkomend fascisme niet wil zien.
Aldus Rob Riemen, de directeur van Nexus, die met zijn boek(je) De eeuwige terugkeer van het fascisme waarschuwt dat de opkomst van de PVV te vergelijken is met de begintijden van het fascisme in het Italië van de vorige eeuw. En iedereen, ook en juist de elite, is hiervoor verantwoordelijk, zo betoogt hij. Van belang is vooral dat we weer terugkeren naar de kernwaarden (waarheid, gerechtigheid, hoffelijkheid, respect, de kunst van de ware dialoog, compassie, schoonheid, geestelijke vorming) van ons bestaan. Want die zijn de laatste tijd snel aan het vervagen ten faveure van meer kitscherige waarden, die een maatschappelijke cultuur van ressentiment tot gevolg hebben. En die zou weer kunnen zorgen voor de terugkeer van het fascisme als we niet oppassen.

En natuurlijk deed dit boek meteen een storm opwaaien bij rechts Nederland. Zie onder andere Arend Jan Boekenstijn in debat met Rob Riemen in nieuwsuur.

Het aanzien van de politiek is in ieder geval in het geding; daar zal eenieder het over eens zijn. En daar heeft een Nijmeegse wetenschapper weer een boek over geschreven. En was daarmee natuurlijk ook op tv.

En guess what? Dat is een van MIJN aanschafcoördinatoren. Maar ik heb 'm nog nooit in het echt gezien. Want hij laat de aanschaf van de boeken voor politieke geschiedenis over aan een van zijn AIO's. Waarschijnlijk omdat hij het te druk heeft met zijn eigen boek.

Zo werkt dat.

vrijdag 26 november 2010

Dubbel treurig

Sigmund heeft duidelijk een nieuw en dankbaar onderwerp gevonden: de e-reader; voor analfabeten en digibeten geen fijn apparaat.....

donderdag 25 november 2010

dinsdag 23 november 2010

maandag 22 november 2010

Geklop

Ik zat gisteren lekker op de bank een boek te lezen (je weet wel, zo'n papieren ding), toen er opeens op de deur werd geklopt. Bestaan de Zwarte Pieten dan toch echt, dacht ik nog, maar het waren de buurjongen en het buurmeisje. Ze waren erg opgewonden.

Veel tijd om te zeggen wat er nou aan de hand was, hadden ze niet, want ze stoven naar boven onder het gillen van Oh, my God! Een paar minuten later hoorde ik wat er aan de hand was: mijn zoon had via Hyves verkering 'gevraagd en gekregen' met een meisje dat-ie overigens al lang kent. Mijn zoon bleef zijn rustige zelf, maar de omgeving werd helemaal gek; een enorm verkeer op Hyves met gelukswensen, hartjes, afbeeldingen van zoenende bruidspaartjes et cetera.

'Mag ik het op school vertellen?' vroeg mijn dochter.
 'Natuurlijk, daar komen ze toch wel achter.'
'Nou, dan zal ik morgen ineens wel heel populair worden,' zei ze verheugd, 'want iedereen wil er natuurlijk alles van weten'.

En zo was iedereen blij. En sommigen stralend.

zaterdag 20 november 2010

Het ideale boek

Gisteren was ik in het ideale gezelschap van Katharina naar de opening van de tentoonstelling het ideale boek, een gezamenlijke tentoonstelling van museum Meermanno en de Koninklijke Bibliotheek, die er onder andere een webexpositie bij heeft gemaakt. De ideale dichter Gerrit Komrij hield een ideale lezing. Hij was vlijmscherp en superverfijnd.

De drukkers van de bibliofiele uitgaven noemde hij de banketbakkers van de tekstdrukkers, ook wel de scharrelkippen in het verder door de bio-industrie gekenmerkte landschap. Zij laten je tenminste ècht van een boek genieten en dat in een tijd waarin hij zelf uit de media (door wie worden die toch betaald?) het idee heeft gekregen dat het papieren boek waardeloos is geworden, oud papier. Ondanks dat ziet hij de toekomst van het papieren boek zonnig in: mensen hebben immers een jacht- en bezitsinstinct en wat is er nou aan om op letters in de lucht te schieten?

En voorbeelden van prachtig drukwerk hadden we een uur daarvoor in museum Meermanno kunnen bewonderen; daar had men ervoor gekozen om niet alle kostbare boeken achter glas te houden, maar er door de bezoekers in te laten bladeren; en dat blijft hoe je het ook wendt of keert toch wel een unieke ervaring.

Jammer dat na zo'n bijzondere dag de terugreis vanuit Den Haag niet ideaal volgens het boekje ging....

vrijdag 19 november 2010

Terug!

De e-bookreader die je gratis bij Bol.com kreeg bij een pakket met 10 e-books, gaat terug. Het is een kermiskado en je kunt er werkelijk helemaal niets mee. De e-books herkent hij niet eens als zodanig en als je een pdf wilt lezen, kun je die weliswaar vergroten, maar vervolgens niet naar een horizontale modus kantelen, zodat je de hele tijd heel onpraktisch heen en weer moet schuiven.

Hoe dat dan gaat met het terugbrengen van de e-books is me een raadsel, maar een probleem voor Bol.com. Als klant heb je recht om welk artikel je dan ook bij hen gekocht hebt, zonder opgaaf van reden binnen 2 weken te retourneren.

Dank u Sinterklaasje!

donderdag 18 november 2010

Nijmeegse platheid

Je zou - de zevenheuvelenloop indachtig - denken dat in Nijmegen platheid niet bestaat, maar niets is minder waar! Er zijn de afgelopen weken een paar stijvige relletjes geweest....

Eerst was er het college van bestuur dat viel over de te sexy promotiefilmpjes van de universiteit met voormalig playmate Ancilla Tilia. Foei, afdeling communicatie!

En daarna was er de intocht van Sinterklaas, waarbij half Nijmegen viel over het sexistisch getinte lied met de verheffende tekst "Ik ben een zwarte P, en heb een witte L, en als je die niet lust, je moeder lust hem wel"

Zou de culturele kaalslag hier al begonnen zijn? Oh, oh, Noviomago!

woensdag 17 november 2010

Surprise: geen dammen

Mijn dochter heeft lootjes getrokken voor de surprisefun op school. Op de lootjes (lijstjes) moesten de kinderen hun hobby's invullen. Mijn dochter zei dat ze er dit jaar géén dammen op had gezet, want ze had al 3 jaar achter elkaar een dambord als surprise gehad (en mijn zoon daarvoor ook al).

Gelijk heeft ze. Ben benieuwd wat ze nu dan krijgt.

dinsdag 16 november 2010

Mijn geboorteplaats: centrum van het Romeinse Rijk

I knew it, I knew it!

Toen ik ter wereld kwam, wist ik het al: dit is een bijzondere plaats. Ik schreeuwde het uit, maar niemand begreep me. 'Dit was ooit het centrum van de wereld, tijdens het keizerschap van Hadrianus de informele hoofdstad van de Romeinse wereld!' Maar niemand schonk er enige aandacht aan.

En nu is dus bewezen dat Voorburg, in de Romeinse tijd Forum Hadriani geheten, vroeger ècht een heel belangrijke Romeinse stad was, nog meer een Romeinse voorbeeldstad dan het wereldberoemde Pompeii.

Geen wonder dus, dat ik klassieke talen ben gaan studeren; dat was al op mijn geboortebed bepaald.....

zaterdag 13 november 2010

Studiedag Duisburg/Essen

Afgelopen donderdag (11/11) had ik samen met 11 andere collega's met onze zusterbibliotheek in Duisburg/Essen een studiedag. Het thema was personeelsontwikkeling en professionalisering. En natuurlijk kregen we ook (weer) een rondleiding door de bibliotheek (we hebben vaker uitwisselingen gehad met Duisburg/Essen); deze keer in Essen (de vorige keer was in Duisburg).

Wat (ook de vorige keer al) opviel, is dat de UB Duisburg/Essen minder mooie en slechter schoongemaakte gebouwen heeft dan wij; dat komt waarschijnlijk door minder middelen, want ambitieus zijn ze zeker wel. Ook de digitalisering is minder sterk doorgezet: waar bij ons de uitleencijfers dalen, stijgen ze bij hen. Vreemd, op deze korte afstand, deze verschillen.

Wat ons wel zeer verheugde, was dat ze gezondheidsmanagement een centrale plaats hebben gegeven (zie foto: dit was nog maar de welkomstkoffie!)

Maar wat ons eigenlijk nog het meest frappeerde, waren dat functioneringsgesprekken in Duitsland niet verplicht zijn. De UB had ze op vrijwillige basis ingesteld; het eerste jaar kwam 75% opdagen en het daaropvolgende jaar slechts 50%. Meteen verplicht stellen, zouden wij zeggen, maar de Duitse wetgeving schijnt dat niet toe te laten.

Verder was een groot verschil dat de scholing voor de UB's gratis is. Er is (per deelstaat?) een apart scholingsinstituut dat een scala aan cursussen verzorgt. Daar waren wij natuurlijk heel jaloers op, maar zij waren op hun beurt jaloers op het feit dat wij de vrije keuze hadden in het kiezen van de aanbieder.

Onze directeur benadrukte dat wat hem betreft het bezoeken van congressen en verschillende bibliotheken in binnen- en buitenland nog zinvoller is dan het volgen van cursussen.

Waar we in Nijmegen wat van op zouden kunnen steken, is dat ze in D/E een scholingsteam hebben (wij slechts een coördinator voor 2 uur per week, moi) en iedereen die op cursus/ congres/ werkbezoek is geweest verplicht is hier een praatje over te houden en dan op deze wijze een multiplicator van de kennis voor de goegemeente wordt.

Wat ik ook wel aardig vond, was de vergelijking van een van de directeuren van de UB D/E van een UB-team met een voetbalteam: je hebt aanvallers, verdedigers en middenvelders nodig. En een keeper natuurlijk.

Zinvol, zo'n uitwisselingsstudiedag.

vrijdag 12 november 2010

NVB-congres

Nou, daar ging ik dan, voor het eerst naar een nationaal bibliotheekcongres. Qua hoeveelheid mensen leek het wel een CDA-congres. Qua inhoud minder, want er stond nou eenmaal minder op het spel - hoewel, er komen grote bezuinigingen aan en de toekomst van de bibliotheek is sowieso ongewis. Hoe lang wordt ze nog gedoogd?

En gek genoeg ging het daar niet eens echt over; er werd vooral veel gelachen, maar dat kwam natuurlijk vooral door de sprekers. Want zeg nou zelf, Maarten van Rossem is zich toch vooral aan het ontpoppen als een stand up comedian (van het brommerige soort)? Maar toch ben ik het vaak met hem eens. Want onder zijn mopperig verpakte grappen zit vaak een rake analyse. En boekenliefhebber is hij absoluut, al maakt hij weinig gebruik meer van de bibliotheek, omdat hij alles gewoon koopt tegenwoordig (zou ik ook doen als ik zijn salaris had). Tegenwoordig heeft de bibliotheek meer hèm nodig. Als spreker.

Zijn eerste ervaringen met de bibliotheek waren niet bepaald aangenaam. In de bibliotheek van zijn jeugd waren veel boeken niet aanwezig, omdat ze niet door de katholieke censuur kwamen en zijn eerste ervaringen met de universiteitsbibliotheek waren ook niet rooskleurig; hij voelde zich niet bepaald serieus genomen als eerstejaars student, eerder neergezet als kluns. En de computer was altijd down. En hoewel hij geloofde dat de service tegenwoordig beter is (je krijgt bij binnenkomst waarschijnlijk een doosje bonbons omdat men blij is dat je er bent), vindt hij de nieuwe UB in Utrecht maar een crematorium zonder boeken, met slechts stervende planten. Überhaupt vindt hij de UB als instelling maar een elitaire klote-instelling. Behalve in Amerika, want daar werd hij wèl goed geholpen.

Zoals te verwachten is hij tegen te verregaande digitalisering (bij de openbare bibliotheek in Amsterdam kom je - o schande - pas op de 5e verdieping een boek tegen) en waarschuwde hij voor de gevaren ervan: is wat je nu opslaat over 30 jaar nog wel te lezen? Hij denkt dat de tijd van het papieren boek nog lang niet voorbij is. Zelf heeft hij de Kindle aangeschaft, maar die ligt nu werkloos op zijn bureau; hij bood hem ter plekke te koop aan. Nee, voor hem is het papieren boek nog steeds heilig. En hij vermoedt voor nog veel meer mensen. Voor de bibliotheek ziet hij naast een uitleen- vooral ook een sociale functie. Hij meent dat de bibliotheek enorm kan profiteren van het gebrek aan kennis bij de opzoekers ('studenten kunnen niets opzoeken omdat ze niets weten'). Hij gelooft niet in de informatiemaatschappij: mensen willen geen informatie, maar bevestiging van hun vooroordelen. Zijn tips:
- u moet aardig zijn
- probeer qua website op Amazon te lijken (maar dan zonder de sokkenverkoop)
- geloof niet dat u weggespoeld zult worden (de schat...)
- u blijft absoluut een functie houden voor mensen die niet alle boeken kunnen kopen die ze willen
- blijf doorgaan met activiteiten als lezingen door schrijvers en zo (Nederland heeft met z'n zorgvuldig aangelegd bibliothekennetwerk een relatief goedkope culturele infrastructuur; iets wat Amerika bijvoorbeeld niet heeft, vandaar dat daar de Kindle veel meer succes heeft)
- laten we als Nederland alsjeblieft 4 JSF's minder kopen, zodat je 200 miljoen bespaart en het bibliotheeknetwerk gewoon kan blijven bestaan

En daar was natuurlijk iedereen het mee eens. Waar niet iedereen het over eens zal zijn geweest, is zijn mening over twitter: het niveau daarvan hekelt hij als van een hemeltergend onbenul (vreemd in dit licht dat hij zelf wel een twitteraccount heeft) en de betekenis van de sociale media vindt hij sowieso schromelijk overdreven. Bij het uitspreken van deze woorden ging de twitterfontein die op het scherm achter hem geprojecteerd werd prompt uit. Ik moet zeggen dat ik dat ook wel storend vond op een gegeven moment, hoewel fris in het begin (en heerlijk als de spreker niet interessant is).

Dat slaat overigens niet op het verhaal van de eerste spreker, ook wel de nieuwe voorzitter van de NVB. Hij begon met een verheerlijkend verhaal over Otlet (de uitvinder van de papieren catalogus, oftewel het papieren internet, een niet uit te vlakken voorbeeld voor Google), duidde de nieuwe manier van collectioneren (van just in case naar just in time) en wil liever spreken over informatiewelvaart (mogen kiezen in plaats van moeten kiezen) dan over informatie-overload. Voor de bibliotheken en hun personeel is wel een imagoverbetering nodig (geïllustreerd door een persiflage op Keith Richards in Koefnoen).

Na Maarten van Rossem was het de beurt aan Frits Kantelberg, een stotterende 'bibliotheekadviseur' die een cabaretier bleek te zijn. Hij vroeg zich af of het papier ongeneeslijk ziek was. Maar vervolgens suggereerde hij dat dat meer voor het digitale materiaal was doordat zogenaamd de batterij van zijn iPad, waar hij van voorlas, op was. Kern van zijn betoog was de uitleg van de overeenkomsten tussen vrouwen en computers:
- ze kosten zakken vol met geld
- na een paar maanden is er weer een nieuw (en beter) model
- ze weten niets vanzelf (het voordeel van een computer is dat je de geluidskaart eruit kan halen)
- je kunt er spelletjes mee doen
Ha, ha, precies dezelfde overeenkomsten als tussen mannen en computers dus....

Na deze sprekers was het plenaire gedeelte voorbij en waaierde iedereen uit naar z'n eigen track. Ik had gekozen voor track 2, omdat daar het meest voor de ub's te beleven viel.

Eerste spreker bij track 2 was de subkeynote Henk van Ess, die met 29 functies op LinkedIn te vinden is, maar voornamelijk het beroep van journalist uitoefent. Daarin heeft hij veel aan twitter, betoogde hij. Oké, 99 procent is privédiarree (gelukkig gaf hij dat toe), maar het gaat om die ene procent die handig is voor research. Zijn stelling luidde: 'informatiemedewerkers die geen sociale media gebruiken, lopen veel informatie mis'. Hij toonde dat aan met een zoektocht op twitter naar de bron van het door Zizek gebruikte gedachtenexperiment van 2 psychiaters die elkaars patiënt zijn voor het Circus der gedachten. Zijn conclusie dat hij het niet via twitter vond en dus niet bestond vond ik maar magertjes. Hij had wel een paar leuke twitterapplicaties: listorious, twellow, twittergids, twidvid, twittersheep en hoe je die in kunt zetten. Grappig was ook zijn methode om via twitter aan de koffieautomaat van een vreemde kunt komen; zelf heeft hij eens voor een onderzoek alle uitingen van Googlemedewerkers via twitter opgespoord en zich zo een heel ander beeld van Google kunnen vormen dan via de officiële media: een mooi kijkje in de keuken. Hij waarschuwde wel dat je altijd uit moet kijken met het inzetten van deze bronnen: er kunnen immers fake-accounts tussen zitten.
Hierna was het de beurt aan Rob Grim, die een nieuwe tak van sport bedrijft, namelijk die van databibliothecaris (in Tilburg). Hij schetste hoe de reacties van de onderzoekers en bestuurders op dit nieuwe beroep van scepsis naar acceptatie zijn verschoven. Onderzoekers zijn inmiddels blij met hem en de repositories worden successievelijk handig verrijkt met datasets. Mooi altijd, zo'n pioniersverhaal.

Hierna kwam weer een voorstelling, in de zin van een zeer begenadigd spreker, van Arno Reuser, informatiespecialist met het uiterlijk van Perkamentus bij de militaire inlichtingendienst. Hij is van mening dat de bibliotheek geen plaats, maar een functie is. De klant moet in het centrum staan, all right? Over de IT-afdelingen is hij niet te spreken: 'Anyway, die IT-ers, die geven geen oplossingen, maar problemen; ze hebben de i van de bibliotheken gestolen'. Bibliotheken moeten volgens hem de boeken wegdoen, meer doen aan internetanalfabetisme en de classificatiecompetenties niet verliezen. The library is dead, long live the Librarian. Lijkt mij persoonlijk een beetje radicaal en staat in ieder geval lijnrecht tegenover wat Maarten van Rossem betoogde. Maar grappig was het wel. Hij gaf ook nog wat aardige tips, bijvoorbeeld over hoe je budgetten omhoog kunt krijgen; in zijn geval hielp het bijvoorbeeld enorm als hij gewoon voor alle systemen die hij aanvroeg antiterreur zette; dan kreeg hij meteen bakken met geld voor de aanschaf van systemen als van Lexis Nexis.

Na de theepauze kwam Gert Goris van de EUR vertellen over de UB als Learning Space. Bij de UKB is een werkgroep Learning Spaces opgericht die zich bezighoudt met 3 thema's:
- informatievaardigheden (succesmeting, teach the teacher)
- opzetten van een marktplaats van leermiddelen
- digitale leeromgeving, bijvoorbeeld scriptieateliers; belangrijk hierbij zijn kennis van auteursrechten en creative commons bij de UB's.

Die werkgroep wil hierin graag samenwerken met de HBO's, die op sommige punten veel verder zijn dan de universiteiten.

Wel, het trof dat hierna een medewerkker van de Hogeschool Utrecht (Ben Gussinklo) een verhaal kwam houden over de digitale publicatieomgeving (digipub) bij de faculteit Maatschappij en Recht die opgezet is met hulp van stichting Surf en ook de samenwerking met de universitieten zoekt.
Naast de installatie van een institutional repository (via Sharepoint) is men bij de HU ook begonnen met het opzetten van een digitale uitgeverij (op open accesbasis) en heeft men cursussen opgezet voor 'leren publiceren' (voorlopig alleen gericht op docenten en alleen via het intranet bereikbaar). Het publiek vroeg zich wel af wie de kwaliteit van de publicaties beoordeelt, maar voorlopig zijn ze blij met alles wat aangeboden wordt. Wat de scripties betreft, willen sommige faculteiten (bijvoorbeeld rechten) alleen de scripties boven de 8, anderen alleen boven de 7.

Al met al een insprirerend dagje, waarop ik ook nog veel collega's uit den lande de hand heb geschud (behalve LeWi) en wat standjes van bedrijven heb bezocht, waarbij ik van alles in de hand geduwd kreeg, zodat ik met een tas vol folders, pennen, USB-sticks, cactussen (!), een twittermok, een oordopjesset en een chocoladeletter naar huis ging. Het leek wel een vervroegde pakjesavond!

Voor NVB-verslagen zie ook:
Jan Klerk (live)
Dymphie (gedeeltelijk live)
LeWi

woensdag 10 november 2010

Aha

Aha, zo wordt er dus over ons gedacht! En ik was op mijn 'vrije woensdag' nog wel op congres!

dinsdag 9 november 2010

Black ops

Vanmorgen kwam mijn buurjongen (met bloeddoorlopen ogen; hij had net een paar soldaten neergeknald) langs: is Dari al thuis? Nee, hij heeft tot het 6e uur les. O jammer, maar kun je even zeggen dat hij meteen uit school langs moet komen, want Black ops is aangekomen.

O nee, dat was ik even vergeten; dat vreselijke spel (nieuwe versie van Call of Duty) kwam vandaag uit. Ook mijn zoon wil het kopen - als je het niet hebt als jongen van 14 lig je eruit in de klas. Maar gelukkig moet hij eerst nog sparen om de bijbehorende Playstation 3 te kopen, hoewel hij daar helaas al behoorlijk ver in is door het niets uitgeven op school aan cola, soep, snoep en chips en het verkopen van zijn Nintendo DS. Alleen de Playstation 2 moet nog verkocht worden, dan is hij zo ver.

Het spel wil hij voor sinterklaas hebben, maar dat weiger ik toch echt. Ik heb net even bij het buurjongetje meegekeken, maar had daarna een stevige wandeling in de zachtmoedige natuur nodig om weer een beetje bij zinnen te komen.

Het weekend was....bourgondisch!

Ons vrouwenweekend in de Ardennen was in een woord bourgondisch: zelf gebakken brood, zelf gemaakte arretjescake, wijn, port, baileys, kaasjes, kaarsjes, verse jus, tucjes, zalm, olijven, open haard, mooi uitzicht, warm gezelschap, bezoek aan de plaatselijke bonbonnerie (zie ik hier al iemand watertanden?).

En dat moest er natuurlijk allemaal afgewandeld worden, wat ook al geen straf was in de prachtige omgeving.

maandag 8 november 2010

Isa Maron en zichtbaar heden

Kijk, dat noem ik nog eens een staaltje van zorgvuldige webcare van Isa Maron: zij reageerde met een aardige reactie op een van mijn vorige blogposts (die van de gratis e-reader bij een bundel van 10 e-books). Dat zie ik de andere 9 auteurs nog niet doen!

Good work, Isa!

P.S. de e-reader is nog niet binnen (5-10 werkdagen...)